zew czy zef
Poprawna pisownia tego wyrazu to zew.
Jego pisownię stara się wyjaśniać jeden ze związków frazeologicznych, czyli zew krwi.
Pisownia „zef” jest pisownią niepoprawną, chociaż fonetycznie można odnosić wrażenie, że jest tam głoska f.
1. Na boisku w postawie obu drużyn można było wyczuć potężny zew do walki o pełną pulę w bezpośredniej walce o awans do ekstraklasy.
2. Zew unoszący się spod dziedzińca krzyżackiego zamku dawał znak, że to już czas na odpieranie ataków na zamek. Walki potrafiły trwać nawet do kilku dni i stanowiły krwawe i bolesne płótno czasów, w których żyły tamte pokolenia.
3. Sytuacja na polu walki wyzwalała w bojówkach dodatkowe pokłady energii w walce z reżimem, który jednak zdawał się być kolosem na glinianych nogach to postawił teraz bardzo brutalne zasieki przed wojskiem oraz rebeliantami.
4. Zdajemy sobie sprawę, że być może używaliśmy za dużo zewu walki w starciu, ale jesteśmy w podbramkowej sytuacji i musimy wkładać więcej pasji w zdobywanie punktów, będziemy oczywiście przy okazji starać się szanować zdrowie rywala.
5. Grający codziennie w południe Polonez Chopina w jedynce potrafi szczególnie u osób starszych wyzwolić jeszcze zew życia, chęć do włożenia pasji, szczęścia do resztki swojego życia. Pamiętając o tym, że każdy dzień to dar, a dar należy pielęgnować najbardziej jak się tylko da.
6. Posucha w zbiorach raczej działała przeciwnie do definicji zewu. To bardziej potęgowało uczucie ziewu i braku jakiejkolwiek chęci do tego, żeby jeszcze próbować jakkolwiek reagować na problemy suszy.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!