Motyw bezdomności – Motyw literacki

W jaki sposób rozumiesz „bezdomność” bohaterów powieści Żeromskiego? Odwołaj się do wybranych postaci z tego utworu
Jednym z największych problemów współczesnego świata jest bezdomność. Historia ludzi bezdomnych w Polsce sięga średniowiecza. Bezdomnych nazywano wówczas ludźmi luźnymi, nienależącymi do żadnej z klas społecznych. Pozbawieni swoich domów ludzie szukali szczęścia „na gościńcu”. Za problem społeczny bezdomność została uznana w okresie międzywojennym. Literatura tego okresu zawiera liczne polemiki na temat bezdomności. Opisywano indywidualne losy bezdomnych, ich rodzin, formułowano wnioski, mogące być podstawą interwencji. Problem bezdomności pojawił się również w literaturze.
Jedną z najciekawszych powieści poruszających tę kwestię są „Ludzie bezdomni” S. Żeromskiego, ukazujący warunki życia i wewnętrzne zmagania ludzi, o których mówi tytuł. Głównym bohaterem utworu jest Tomasz Judym, człowiek pod każdym względem niezwykły. Pochodzi z ubogiej rodziny i tylko dzięki pomocy bogatej ciotki oraz własnej ciężkiej pracy udaje mu się zdobyć wykształcenie. Po ukończeniu studiów medycznych w Paryżu wraca do Warszawy. Odwiedzając dzielnicę, w której się wychował, obserwuje ogrom nędzy żyjących tam ludzi. Tragiczne warunki panowały również w fabryce, W której pracowała jego bratowa. Przerażony i przytłoczony tymi obrazami Judym postanawia zmienić otaczającą go rzeczywistość. Próby przekonania do swych idei warszawskich lekarzy kończą się jednak niepowodzeniem. Program, w którym postuluje zapobieganie chorobom i podnoszenie poziomu higieny w najbiedniejszych dzielnicach, zostaje odrzucony. Nie udaje mu się także próba otworzenia prywatnej praktyki. Doktor Tomasz nie rezygnuje jednak ze swoich planów. Wyjeżdża do Cisów, do modnego uzdrowiska. Beztroskie życie, znajomość z Joanną, niewielka ilość pracy – wszystko to stanowiło znakomitą sposobność, by wejść w świat ludzi bogatych. Doktora zaniepokoił jednak malaryczny klimat Cisów i częste choroby najuboższych. Podejmuje walkę o osuszenie stawów, leczy też za darmo mieszkańców wsi. Po awanturze z Krzywosądem musi opuścić uzdrowisko.
Judym nie umiał znaleźć sobie miejsca w społeczeństwie. Wyobcowany ze środowiska proletariatu z racji swego wykształcenia i zawodu, z niechęcią je wspominał. Nie potrafił również wejść w środowisko ludzi bogatych. W swej wrażliwości na zło i w potrzebie działania na rzecz potrze