Motyw biedy – Motyw literacki

Bieda od zawsze towarzyszyła ludziom w życiu, dlatego wielu artystów zawierało ją w swoich utworach na przestrzeni wieków. Oczywiście, aby biedy była zauważalna, obok niej musiało pojawić się bogactwo – pokazywało to ogromny kontrast.
Dzisiaj postaram się udowodnić, że w wielu utworach można doszukać się motywu biedy.
Pierwszą lekturą, w której widać biedę jest „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. W starożytnym Rzymie, gdzie rozgrywała się akcja dzieła, widać jak bardzo różnią się standardy życia cesarza i osób, które znajdowały się w jego otoczeniu oraz zwykłych ludzi, chrześcijan. Władca miał ogromny, bogato zdobiony pałac, przepiękny ogród i mnóstwo służby dookoła. Wszystkie jego najdrobniejsze rozkazy i marzenia były spełniane, do tego stopnia, że gdy Neron nie potrafił wyobrazić sobie płonącego miasta (a taki obraz był mu potrzebny do napisania wiersza), jego słudzy podpalili z jego rozkazu Rzym, aby mógł właściwie przelać myśli na papier.
Zdecydowana większość społeczeństwa rzymskiego była jednak ludnością ubogą, mieszkała w zwykłych drewnianych chatach, ciężko pracowała; niektórzy nawet codziennie zastanawiali się, czy będą w stanie wykarmić rodzinę. W najgorszej sytuacji byli chrześcijanie, którzy po pożarze Rzymu byli prześladowani za swoją wiarę i to właśnie na nich Neron zrzucił winę za podpalenie miasta. Bieda była widoczna w tak dużym mieście, ale nie dla wszystkich zauważalna: podczas gdy niektórzy umierali z głodu i zmęczenia, Neron wędrował po kolejnych miastach europejskich, aby prezentować tamtejszej ludności swoją twórczość i organizować różne kosztowne wydarzenia, przyjęcia.
Drugim utworem, w którym jednym z motywów jest bieda, jest „Kopciuszek”. Myślę, że jest to baśń znana nam wszystkim. Kopciuszek, która mieszkała ze swoją macochą i przyrodnimi siostrami, żyła bardzo ubogo i usługiwała kobietom. Pewnego dnia, gdy książę postanowił znaleźć sobie żonę (wśród panien z ludu), zaprosił wszystkie niezamężne dziewczyny na bal. Właśnie tam zakochał się w Kopciuszku, która przy pomocy Wróżki Chrzestnej wyglądała jak prawdziwa księżniczka. Czary jednak miały swoją moc tylko do północy, dlatego dziewczyna musiała uciec z balu przed upływem tego czasu. W pośpiechu zgubiła jednak pantofelek, dzięki któremu książę odnalazł ją później wśród innych panien.
Historia ta pokazuje, że stan majątku wcale nie oznacza naszej wartości i ludzi biednych też może spotkać szczęście. W każdym momencie bieda, która była wcześniej częścią