Motyw bohatera romantycznego – Motyw literacki

"; lenrod”. Autor inspirował się Byronem i jego dziełami. Dlatego też w „Konradzie Wallenrodzie” głównego bohatera zobaczyć możemy jako bohatera bajronicznego- samotnika zbuntowanego przeciwko światu i samemu sobie, ukrywającego mroczną przeszłość naznaczoną zbrodnią. Konrad nie potrafi zapanować nad gwałtownymi emocjami, stres i wyrzuty sumienia próbuje załagodzić alkoholem. Jednakże sam fakt, iż Mickiewicz tworzył w Romantyzmie mówi nam, że ów postać zalicza się również do bohaterów romantycznych. Jak większość z nich, Wallenrod przechodzi wewnętrzną przemianę, a jego pierwszym krokiem w nowe życie jest zmiana imienia z Waltera Alfa do Konrada Wallenroda. Jest on również samotnikiem niemogącym znaleźć z nikim wspólnego języka. Protagonista utworu ukształtował swój światopogląd poprzez poezję, co jest charakterystyczne dla bohaterów romantycznych. Owe poezje obudziły w Wallenrodzie chęć zemsty i miłość do ojczyzny, która to była dla niego największym priorytetem. Bardzo ważnym jest jednak fakt nieszczęśliwej miłości Konrada. Na pierwszy rzut oka można wywnioskować, iż Mickiewicz nie zastosował w powieści motywu niespełnionego uczucia, o czym świadczy ślub Aldony i Konrada. Aczkolwiek cierpienia zaczynają się dopiero w chwili, w której główny bohater musi odejść od żony, gdyż nie potrafi on stać obojętnie, gdy ojczyzna jest w potrzebie. Postanawia on całkowicie poświęcić się sprawie narodowej, tym samym skazując na siebie i ukochaną wieczne cierpienia z powodu rozłąki. Powieść kończy się samobójczą śmiercią obu kochanków- kolejną cechą charakterystyczną literatury romantycznej.
Na podstawie przytoczonych powieści stwierdzić można, iż Romantyzm to jedna z najwrażliwszych i najbardziej dramatycznych epok pod względem tekstów kultury. W epoce tej bohaterzy patrzyli na świat poprzez emocje i uczucia, odrzucili oświeceniowy racjonalizm. Byli oni ponadprzeciętnie wrażliwi, więc porażka z jakimkolwiek działaniem, a w szczególności związaną z miłością skutkowała obłędem, a nawet samobójstwem. Indywidualizm postaci wcale nie pomagał im z udręką i przeżywanymi rozterkami, a wręcz przeciwnie. Bez różnicy, jaką drogę wybiorą bohaterowie, na końcu powieści w podobny sposób radzą sobie z trudnymi, drażniącymi i dramatycznymi sytuacjami.