Motyw marzyciela – Motyw literacki

"; Odrzucony i niedoceniony za życia zmarł w nędzy, w paryskim przytułku świętego Kazimierza i został pochowany w zbiorowym grobie. W swym ostatnim liście napisał o sobie: „Cyprian Norwid zasłużył na dwie rzeczy od Społeczeństwa Polskiego: to jest, aby oneż społeczeństwo nie było dlań obce i nieprzyjazne”. Został doceniony dopiero przez potomnych. Norwida odkryli poeci Młodej Polski, a współcześni badacze zapewnili mu miejsce wśród największych. W tym sensie marzenie poety o poetyckim „pomniku trwalszym niż ze spiżu”, choć późno, spełniło się co do joty.
Romantycy marzyli o wielkiej miłości. Polscy patrioci przez 123 długie lata o odzyskaniu przez ojczyznę niepodległości. Inni o rozwoju osobistym, zdobywaniu wiedzy i karierze. Kolejni marzyli o sprawiedliwości społecznej i stworzeniu raju na ziemi. Realizacja marzeń o bezdyskusyjnej równości społecznej, a także zaprowadzeniu jej pokojowymi metodami okazuje się niemożliwym do spełnienia. Fale represji, szalejąca tyrania, nowe dyktatury, wskazywanie grup uprzywilejowanych, przybierająca na sile cenzura – to wszystko przerażało. Obojętnie, jakie to były czasy, znajdowali się tacy, którzy próbowali marzenia zmienić w czyn.
Już mityczny Prometeusz marzenia o powszechnym szczęściu człowieka próbował wcielić w życie. To on wykradł ogień z Olimpu i nauczył ludzi posługiwania się nim. To on nauczył ludzi rzemiosła i uprawy ziemi, aby ta dawała im korzyści. Zawsze stawał po stronie słabszych w konfrontacji z bogami ludzi, gdyż szczerze ich kochał i czuł się za nich odpowiedzialnym. Niestety, Prometeusz został srodze ukarany. Przykuty do skał Kaukazu, atakowany przez drapieżnego ptaka cierpiał katusze za to, że odważył się marzyć o szczęściu innych.
Symbolem niezłomnego podążania za głosem serca jest Mały Książę, bohater powiastki Antoine de Saint-Exupéry’ego. Aby mieć szansę na spełnienie marzenia o odnalezieniu prawdziwego przyjaciela i prawdziwej miłości wyrusza w międzyplanetarną wędrówkę. Spotykani po drodze mieszkańcy różnych planet nie dają mu odpowiedzi, czego naprawdę poszukuje. Wręcz przeciwnie, ich zapatrzenie w siebie, samouwielbienie, żądza władzy i posiadania oraz zgubne przyzwyczajenia skutecznie go odstraszają. Mały Książę nie zatracił jednak w sobie natury dziecka. Z nadzieją i wiarą wciąż patrzy na świat, nieustannie marząc, że jego sen o szczęściu się spełni. Złotowłosy bohater przekonuje się na własnej skórze, że to, czego się szuka, często jest na wyciągnięcie ręki, a drogą do osiągnięcia tego, czego się pragnie, jest poznanie samego siebie.
„Nie rezygnuj z marzeń, nigdy nie wiesz, kiedy okażą się potrzebne” – przekonywał Carlos Ruiz Zafon. Jakkolwiek byśmy nie oceniali marzycieli, warto zaznaczyć, że w każdym z nas kryje się choć iskra takiej natury. Snuć marzenia to naturalna potrzeba człowieka. Wizje te wymagają jednak działania. Nie należy z założonymi rękami czekać, że same się spełnią. Szczęściu trzeba pomóc, bo urzeczywistniające się marzenia sprawiają, że świat rozkwita pełną paletą barw.