Motyw miłości – Motyw literacki

Z motywem miłości mamy do czynienia w wielu miejscach. Jest to bardzo popularny temat. Szczególnym zainteresowaniem cieszy się u nastolatków jak i młodych osób. Możemy go dostrzec w wielu aspektach życia. Widać go w literaturze, obrazach, w dniu walentynek to nawet w sklepach, jak również czasem w rzeźbach. Temat ten był, jest i zawsze będzie obecny, gdyż tak skonstruowany jest świat. Dlatego zwłaszcza pisarze chętnie do niego sięgają – powieści romantyczne wielu z nas bardzo fascynują, ponieważ i my mamy nadzieję na rychłe znalezienie bratniej duszy, dla której stracimy głowę i będziemy ważni. Nie ma epoki, w której twórcy nie odnieśliby się do niego. Nawet już w bajeczkach dla najmłodszych odbiorców jest to przestawione jako siła, która przezwycięży każde zło, a często nawet samą śmierć. Wyróżnia się wiele rodzajów miłości takich jak: tragiczna, spełniona, niespełniona, zmysłowa, destrukcyjna, fizyczna, duchowa oraz ślepa.

Motyw miłości poruszony jest na przykład przez angielskiego dramaturga – Williama Shakespeara. W swoim utworze zatytułowanym ,,Romeo i Julia’’ przedstawia ją jako nieszczęśliwą, na drodze której los stawiał liczne przeszkody. Młoda para zakochała się w sobie już od pierwszego wejrzenia. Nie patrzyli jakie konsekwencje będą wynikały z tego uczucia, prawie od razu wyznali sobie zauroczenie oraz zaczęli planować małżeństwo. Nie chcieli informować o tym swoich rodziców, a jedynymi osobami wiedzącymi o ich zamiarach byli Marta oraz ojciec Laurenty. Kiedy okazało się, że młody chłopak został wygnany poza granice rodzinnego miasta, jego miłość – czternastoletnia żona nie straciła wiary w możliwość kontaktu z ukochanym. Mimo nalegań, a później nawet gróźb ze strony ojca, aby ożeniła się z darzącym ją miłością bogatym Parysem, nie uległa namowom rodziny i podążała za głosem serca – które to w miłości wyznacza drogę. Dziewczyna cały czas starała się w jakiś sposób spotkać się z Romeem. Śmierć zakochanych była ich ostatnim wyznaniem miłości, ponieważ jedno nie mogło żyć bez drugiego. Nie widzieli sensu w