Motyw młodości – Motyw literacki (według chronologii epok)

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Motyw młodości – Motyw literacki (według chronologii epok), kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

Powszechnie mówi się, że świat należy do młodych. Ci, którzy dopiero zbierają życiowe doświadczenie, mają w sobie moc, aby zmienić otaczającą rzeczywistość i formować przyszłość. W dyskusji na temat rangi młodości można wysnuć inny wniosek: bez wsparcia starszych i bardziej doświadczonych osób młodzi nic nie zdziałają. Również na polu literackim od wieków trwa słowna batalia o pozycję młodzieży. Głos w niej zabierali m.in. Jan Kochanowski, Adam Mickiewicz czy Henryk Sienkiewicz. Wymienione nazwiska świadczą o tym, jak ważny jest to temat.Mit o Dedalu i IkarzeO naturze młodości mówi już mit o Dedalu i Ikarze. Syn słynnego konstruktora jest uosobieniem podążania za marzeniami. Ojciec – racjonalista – konstruuje skrzydła, które obu mają przybliżyć do upragnionej wolności. Jaki będzie jej smak? Dla Dedala to powrót do tego, co utracił, dla Ikara – urzeczywistnienie pragnień. Ojciec jednak przestrzega młodzieńca, aby ten nie zbliżał się ani do tafli wody, ani do żarzącego się słońca. Lot musi być spokojny, a każdy ruch rozsądny i przemyślany. Świat z lotu ptaka, piękne widoki, wiatr we włosach – wszystko to sprawiło, że Ikar zapomniał o przestrogach ojca. Jego historia kończy się tragicznie. Upadku do morza przeżyć nie mógł. Historia ta nie daje zatem jednoznacznej oceny młodości. Sugeruje raczej, że dobrze znaleźć złoty środek między nią a doświadczeniem. Typowa dla wczesnego etapu życia pogoń za marzeniami nie jest niczym złym, jednak trzeba też słuchać głosu rozsądku.Jan Kochanowski „Na młodość”Młodość rządzi się swoimi prawami. Przekonywał o tym Jan Kochanowski we fraszce „Na młodość”. Życie ludzkie poeta renesansu ujmuje za pomocą obrazu przemijających pór roku. Wiosna to młodość, lato – dojrzałość, jesień – starość. Każda z nich jest inna, niepowtarzalna, więc piękna. Każda też ma swoje granice i własne miejsce w ustalonym porządku. Słowa tych, którzy apelują do młodych o stateczność i zachowanie umiaru, Kochanowski sprowadza do absurdu. Równie dobrze mogliby oni prosić o to, aby w roku kalendarzowym po zimie od razu następowało lato. Młodość to zatem czas na zabawę, szaleństwa, uciechy życia. Bo jak nie teraz, to kiedy?Adam Mickiewicz „Oda do młodości”Pierwsze skojarzenia z hasłem „młodość” odsyłają czytelnika także do wczesnej twórczości Adama Mickiewicza. W „Odzie do młodości” tytułowy stan przybiera postać bogini Hebe (córka Zeusa i Hery, uosobienie młodości oraz wdzięku). Za wzór stawiany jest Herakles, który „zdusił Centaury”. Do działania nawołuje pełen energii okrzyk: „Razem, młodzi przyjaciele!”. To typowa apoteoza młodości. Romantycy wierzyli, że, ci którzy mają najlepsze lata dopiero przed sobą, mogą znacząco wpływać na oblicze świata. W opozycji pozostają ludzie starzy. Stają się oni symbolem mijającej epoki. Rozumowi i wiedzy (cytując balladę „Romantyczność”: „szkiełku i oku”) przeciwstawione są takie wartości jak „duch” i „serce”. Nie wszystko da się pojąć naukowo. Spontaniczność, żywiołowość i fantazja to nowa recepta na bolączki świata. Za tym idzie wiara w możliwość irracjonalnego działania: „tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga”. Często jest tak, że rozum podpowiada: nie dasz rady, to niemożliwe. Serce zaś mówi, że trzeba wierzyć i podjąć się działania. Taki model myślenia – zdaniem Mickiewicza – charakteryzuje ludzi młodych i to w nich pokładał nadzieję na przyszłość.PozytywizmCzas szybko mija. Romantycy, którym przyszło przeżyć gorycz rozczarowania, bo za ich życia Polska nie wróciła na mapę świata, musieli ustąpić pola kolejnym „młodym”. Teraz to oni uznawani byli za „starych”. Młodzi pozytywiści wprowadzili nowe porządki. Powiedzieli „stop” koncepcji romantycznego buntu. W jej miejsce zaproponowali opiekę nad ziemi

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!