Motyw podróży – Motyw literacki

„Wędrówką jedną życie jest człowieka” – przekonywał Edward Stachura w jednym ze swoich sztandarowych tekstów. Trudno się z nim nie zgodzić. Metafora drogi funkcjonuje w literaturze od początków jej istnienia. Jak ją odczytywać? Podróżujemy, bo chcemy odkryć nieznane, poznać świat i samego siebie. Każda przeszkoda, którą pokonujemy na drodze życia, daje człowiekowi szansę na odkrycie swojego prawdziwego oblicza i siłę na dalszą drogę.”Odyseja” HomeraMotyw wędrówki znajdzie się u źródeł europejskiej kultury. Śladami wędrowców możemy ruszyć, sięgając po Biblię lub greckie mity i „Odyseję” Homera. Imię Odyseusza, głównego bohatera tej historii, a także sam jej tytuł stał się synonimem ludzkiego wędrowania. Co ciekawe, Odys, ulegając czarowi Kalipso, mógł położyć kres dalszej drodze. Nieśmiertelna nimfa pragnie, aby bohater wojny trojańskiej został jej mężem. W zamian oferuje mu wieczną młodość i szczęśliwe życie. Mężczyzna pragnie czego innego – powrócić do ukochanej Itaki i wiernej żony Penelopy. Chce zobaczyć syna Telemacha. Z lektury poematu wiemy, że marzenie Odysa się spełniło. Nie przyszło to jednak łatwo. Najpierw dziesięć lat walczył pod Troją, potem kolejne dziesięć tułał się po lądach i oceanach, ciągle wierząc, że będzie mu jeszcze dane otworzyć drzwi ukochanego domu. Ta wiara dała mu siłę do opierania się kolejnym pokusom. W drodze powrotnej Odys stracił wszystkich towarzyszy, a w Itace musiał się zmierzyć z zalotnikami Penelopy. Gdy się jednak kocha, nigdy nie ustaje się w drodze – w drodze do szczęścia. Podróż jawi się jako próba, z której należy wyjść zwycięsko.Biblia – Ziemia ObiecanaPojęcie ojczyzny, do której człowiek chce wrócić, może przybrać wymiar metaforyczny. W Biblii obserwujemy lud Izraela, który wędruje niestrudzenie do Ziemi Obiecanej. Po wyjściu z niewoli egipskiej Izraelici przez czterdzieści lat przemierzali gorące piaski pustyni. To w tym czasie otrzymali Dekalog – zbiór praw, których należy przestrzegać, żeby ziemska wędrówka zakończyła się odpoczynkiem w królestwie niebieskim. Trudy związane z poszukiwaniem Ziemi Obiecanej należy odczytać jako próby odzyskania raju utraconego. Podróż ta to sprawdzian charakterów. Patriarchowie, pokonując tysiące kilometrów, powinni dbać o wartości duchowe i stronić od grzechu.Biblia – wędrówki JezusaW Biblii śledzić można także wędrówkę Jezusa, a po Jego śmierci – apostołów, którzy rozpoczęli podróże misyjne. Chrystus od trzydziestego roku życia był wędrownym nauczycielem, który głosił naukę o Królestwie Bożym, które może być kresem ziemskiej podróży każdego człowieka. Droga Jezusa posiada wymiar dydaktyczny i religijny. Uczy nas przyjaźni z Bogiem i daje nam przekonanie, że gdziekolwiek przebywamy, nie jesteśmy sami.Adam Mickiewicz „Sonety krymskie”Przyjrzyjmy się jeszcze „Sonetom krymskim” Adama Mickiewicza. To poetycki pamiętnik z podróży na Wschód. Z jednej strony obserwujemy zapierające dech w piersiach egzotyczne pejzaże. Z drugiej – obcowanie z Orientem sprawia, że podmiot liryczny przeżywa ze zdwojoną siłą rozłąkę z ojczyzną, do której nie ma powrotu. Towarzyszy mu poczucie samotności, wyobcowania i niezrozumienia. Podmiot li