bez sensu czy bezsensu – razem czy osobno

Bez sensu czy bezsensu? Oto poprawna forma!

W języku polskim poprawna forma to bez sensu. Pisownia bezsensu jest błędna i wynika z nieporozumienia, które często pojawia się w mowie potocznej. Dlaczego jednak taka forma jest poprawna, a nie inna? Przyjrzyjmy się temu bliżej.

Dlaczego piszemy „bez sensu” osobno?

Wyrażenie bez sensu składa się z dwóch odrębnych słów: przyimka „bez” i rzeczownika „sens”. Przyimek „bez” w języku polskim zawsze występuje jako osobny wyraz, co wynika z jego funkcji gramatycznej. Łączy się z rzeczownikami, tworząc wyrażenia przyimkowe, które opisują brak czegoś. W tym przypadku chodzi o brak sensu. Dlatego piszemy to wyrażenie osobno.

Skąd bierze się błąd?

Jednym z powodów, dla których ludzie mogą pisać bezsensu, jest fonetyczne podobieństwo do innych słów, które rzeczywiście piszemy razem, takich jak „bezdomny” czy „bezrobotny”. W tych przypadkach jednak mamy do czynienia z przymiotnikami, które powstają przez połączenie przyimka z rzeczownikiem. W przypadku „bez sensu” nie tworzymy nowego słowa, lecz opisujemy brak sensu, stąd konieczność pisania osobno.

Jak zapamiętać poprawną pisownię?

Wyobraź sobie sytuację, w której ktoś próbuje złożyć meble z instrukcją napisaną w niezrozumiałym języku. Po kilku godzinach starań, zniechęcony mówi: „To wszystko jest bez sensu!”. W tym zdaniu wyraźnie widać, że chodzi o brak sensu w całym przedsięwzięciu, a nie o jakąś nową, złożoną cechę.

Czy „bez sensu” ma swoje miejsce w literaturze?

Oczywiście! W literaturze wyrażenie bez sensu często pojawia się w kontekście opisującym absurdalne sytuacje lub działania pozbawione logiki. Przykładem może być twórczość Franza Kafki, gdzie bohaterowie często zmagają się z biurokratycznymi abs