Skrót od profesor nadzwyczajny
Tytuł profesora nadzwyczajnego nadal obowiązuje na wielu uczelniach wyższych, niekiedy jest on jednak zamieniany jednak na tytuł profesora uczelni. Ale wracając do pierwotnego tytułu profesora nadzwyczajnego. Nazwa tego tytułu pochodzi od łacińskich słów „professor extraordinarius”. Jest to tytuł nadawany przez uczelnie wyższe pracownikom posiadającym minimum stopień naukowy doktora, ale posiadającym również znaczne osiągnięcia naukowe, dydaktyczne, zawodowe lub artystyczne. Jednak niekiedy (ale bardzo rzadko) zdarza się, iż stanowisko to otrzymuje także osoba posiadająca jedynie tytułem magistra, a w skrajnych przypadkach nawet bez ukończenia studiów wyższych (jednak posiadająca znaczący dorobek naukowy dla danej uczelni wyższej). Jest to stanowisko niższe od stanowiska profesora zwyczajnego. Stanowisko profesora nadzwyczajnego jest stanowiskiem mianowanym. Dokonuje go rektor uczelni wyższej po zdobyciu opinii od rady wydziału i/albo senatu tej uczelni.
Czy tytuł naukowy jakim jest profesor nadzwyczajny można skracać?
Owszem, istnieje taka możliwość. Jest to znaczne ułatwienie, tym bardziej, iż za każdym razem pisząc nazwisko należy również zamieścić ten tytuł. Skrót ten brzmi „prof. nadzw.”. Należy bezwzględnie pamiętać o zamieszczeniu kropek po każdym ze skrótów oraz spacji pomiędzy nimi.
Przerwa między nimi wynika z faktu, iż skracamy dwa odrębne słowa, które nie są łączone, Dlatego skróty też nie powinny być pisane łącznie.
Kropki po każdym ze skrótów wynikają zaś z zasady mówiącej, iż jeżeli wyrazy skracane oraz ich skróty kończą się na inne litery, wtedy bezwzględnie należy na końcu skrótów zamieścić kropkę. Tak jak w tym przypadku.
Przykład:
-„Z kim mamy dziś wykład? Z dr hab. Marianem Abramskim, prof. nadzw. UEP.”
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!