Abraham – Biblia

Abraham — Biblia
Abraham, nazywany także Abramem, był jednym z pierwszych patriarchów hebrajskich. Był on także identyfikowany jako ojciec żydowskiego społeczeństwa. Według zarządzenia Jahwe udał się w podróż z Mezopotamii do Palestyny. Był on tatą Izaaka oraz Izmaela, a także mężem Sary.
Narodził się w starożytnym mieście Ur, znajdującym się w południowej części Mezopotamii. Został on wówczas nazwany Abram. Jego rodzicami byli Edna oraz Terach. Abram posiadał dwóch rodzonych braci, Harana i Nachora, a także przyrodnią siostrę Sarę, z którą to w późniejszych latach się ożenił. Po odejściu najmłodszego z potomków, Harana, ojciec wraz z Sarą, Abrahamem i Lotem (bratankiem Abrahama, synem Harana) postanowili wybrać się do ziemi Kanaan, zamieszkiwanej natenczas przez ludność Izraela. Podczas swej wędrówki osiedlili się jednak w stanowisku archeologicznym Charan. To właśnie tam zmarł ojciec Terach.
Abrahamowi ukazał się wówczas Bóg . Nakazał on udać mu się do Ziemi Obiecanej. Obiecał także błogosławieństwo. Postać biblijna, zgodnie z zaleceniem Pana wyruszyła do Kanaan w towarzystwie najbliższej rodziny oraz służących.
W pobliżu starożytnego miasta Sychem, niedaleko dębu More postanowił więc wybudować ołtarz ku czci Boga. Po wybudowaniu ołtarzyka udał się zaś na wzgórze znajdujące się na wschód od miasta Betel (jego nazwa oznacza ,,Dom Boży”, ,,Dom boga Ela”). Abraham ustawił swój namiot pomiędzy miastem Aj znajdującym się od wschodu i Betel, które było wówczas usytuowane od zachodu. Podczas pobytu w tym miejscu wybudował także kolejny ołtarz ukazujący wiarę w Boga Jahwe.
Abraham na czas wędrówki osiedlił się na pustynnym i stepowym obszarze zwanym Nageb. Po jakimś czasie ludzi zaczął dotykać głód. Biblijna postać była więc zmuszona do opuszczenia tych piaszczystych terenów i zamieszkania w Egipcie. Chcąc być lepiej postrzeganym przez władcę Egiptu, faraona, przedstawił Sarę jako swoją rodzoną siostrę. Niewiadomo zaś, czy było to przejawem strachu o swój byt, czy chęci bycia postrzeganym jako osoba dobra. Faraon zabrał więc Sarę i osadził ją w swoim harem. Oczywiście został on ukarany przez Boga, który zwrócił Sarę w ręce Abrahama.
Mężczyzna po jakimś czasie wraz z rodziną i majątkiem zawędrował na pustynny obszar Nagebu. Zdecydował się jednak na osiedlenie się w Betel. Doszło nawet do sprzeczki pomiędzy pasterzem Lota a pasterzem Abrama. To nieporozumienie było spowodowane głównie zwiększeniem się ich trzód. Ostatecznie z ust Abrahama padła propozycja, by oboje się rozstali. Tak więc uczyniono. Lot powędrował więc do Sodomu.
Władca owego państwa, Król Bera, nie opłacał podatków swojemu wasalowi, Kedorlaomerowi ( był on królem Elamu). Lennik napadł na miasta nie płacące podatków (m.in. Sodomę), a także uprowadził ich mieszkańców. Jedna z osób, którym udało się zbiec, natychmiast przybiegła do Abrahama i wytłumaczyła mu, co się wydarzyło. Wziął on wówczas 318 osobników płci męskiej i wyruszył w pościg. Abraham rozdzielił swoją armię na oddziały, z którymi to napadł wrogów, tym samym ratując swojego bratanka wraz z rodziną oraz inne mienia.
Abrahama przyszli powitać król Szalemu – Melchizedek, pełniący również funkcję kapłana, i król Sodomy. Kapłan z okazji powitania przyniósł chleb i wino, a następnie odmówił modlitwę. Abram został poproszony o oddanie uwolnionego ludu i zatrzymanie reszty zdobyczy. Nie zostawił on jednak niczego dla siebie, przyjął zaś jedynie wyróżnienie i wynagrodzenie przyznane mu i jego towarzyszom.
Za wykonany czyn Bóg obiecał Abrahamowi uhonorowani