Ajas – Homer – Iliada

W „Iliadzie” autorstwa Homera występuje mnóstwo bohaterów mitologicznych. Jednym z nich jest Ajas. Jest on w mitologii greckiej synem króla Telamona i Periboea. Jego przyrodnim bratem jest Teucer. Przedstawia się go jako wojownika biorącego udział w wojnie trojańskiej. Był bardzo mocnym wojownikiem achajskim. Należy zaznaczyć, że mocniejszy od niego był tylko Achilles, więc Ajas był wielkim człowiekiem. Mało brakowało, a Ajas zabiłby Hektora, używając do tego ogromnego głazu. Niestety, nie udało mu się to. Podczas wojny trojańskiej, Ajas zgładził wielu Trojan. Sam. Jest to nie lada wyczyn. W momencie, w którym Achilles, który został zabity przez Parysa, to właśnie Ajas (stający się największym wojownikiem achajskim) wraz z Odyseuszem podjął się zadania wyniesienia ciała zmarłego z pola bitwy. Był to pewnego rodzaju hołd i oznaka szacunku dla Achillesa. Odyseusz wziął Achillesa na swój rydwan i odjechał, a Ajas zadbał o to, aby ta podróż odbyła się bezpiecznie i osłaniał kompana wiozącego martwego towarzysza. Następnie, kiedy Odyseusz i Ajas znaleźli się we względnie bezpiecznym miejscu, rozpoczęli rywalizację o zbroję zmarłego. Żaden z mężczyzn nie chciał zrezygnować z tak cennej zdobyczy. Niestety, Ajas przegrał tę rywalizację i musiał odstąpić zbroję po zmarłym kompanie Odyseuszowi. Ajas popadł w głęboki sen i w tym momencie bogini grecka Atena zesłała na niego szał. Po przebudzeniu, wojownik zaczął się zachowywać, jakby nie był sobą. Zamienił się w istną maszynę do mordowania. Na szczęście, nie zrobił krzywdy żadnemu człowiekowi. W zamian za to pozbył się całego stada niewinnych baranów. Zrobił to nie bez powodu. W tamtym momencie, kiedy ogarnął go niekontrolowany napad szału, mężczyzna myślał, że barany, które rżnie to achajscy przywódcy. Łącznie także z Agamemnonem i Odyseuszem na czele. W momencie, w którym Ajas zdał sobie sprawę z tego, co uczynił i co miał na myśli, nie wytrzymał. Bohater popełnił samobójstwo w wyniku wyrzutów sumienia, które nie dawały mu normalnie funkcjonować. Było mu przede wszystkim wstyd. Za siebie. Za s