Alof – B. Leśmian – Ali Baba i czterdziestu zbójców

Alof jest bohaterem epizodycznym w baśni Bolesława Leśmiana pt.: „Ali-Baba i czterdziestu zbójców”.

Wyglądem nie wyróżnia się spośród swoich kolegów zbójców. Tak samo jak oni ma długą brodę i wąsy oraz błyszczące oczy. Porusza się jeżdżąc na koniu, więc musi być doskonałym jeźdźcem. Dodatkowo wyposażony jest w siekierę, miecz i łuk. Całą swoją postawą stara się odstraszyć innych ludzi. Pokazuje to cytat: „Wszyscy byli brodaci i wąsaci. Wszyscy byli zbrojni w miecze, siekiery i łuki. Wszyscy, pochyleni na koniach, strasznie i groźnie mruczeli pod wąsami”. Zbójcom zależało na wzbudzaniu atmosfery strachu wokół siebie, bo to pomagało im trzymać ciekawskich z daleka i wtedy nikt nie był w stanie dostrzec ich łupów. Dodatkowo poprzez groźne usposobienie łatwiej było im okradać podróżnych. Wystraszone ofiary były zapewne bardziej skłonne do oddania kosztowności bez walki. Zbójcy bowiem okradali ludzi w rzadko uczęszczanych miejscach. Dowodzą tego słowa baśni: „Wówczas Ali-Baba zauważył, że rumaki zbójeckie były objuczone kuframi, napełnionymi po brzegi niezliczoną ilością dukatów. Zbójcy bowiem grabili ludzi po drogach i po rozstajach i zagrabionym złotem ładowali swoje kufry”. Złodzieje mieli magiczny schowek na swoje skarby: zaklęty w skale sezam, który otwierał się na zaklęcie. Tam opróżniali swoje kufry i ruszali na dalsze grabieże.

Alof jest pierwszym zbójcą w baśni, którego autor nazywa po imieniu. Dzieje się to w momencie, kiedy zbójcy dowiadują się, że zostali okradzeni i chcą odszukać sprawcę tego czynu. Kapitan bandy proponuje, żeby któryś z mężczyzn zgłosił się na ochotnika i wytropił złodzieja. Właśnie wtedy Alof mówi, że jest gotowy poświęcić się dla drużyny – nawet za cenę swojego życia. Mówi o tym cytat: „Pójdę do miasta i mam nadzieję, że znajdę naszego wroga. Jeśli nie znajdę – niech sam kapitan głowę mi mieczem odrąbie!” Takie zachowanie świadczy o niezwykłej odwadze zbójcy. W mieście przecież każdy mógłby rozpoznać w nim grabieżcę i oddać w ręce władz. Alof jest także najmłodszy z całej bandy i zapewne nikt z drużyny nie wskazałby go na niego jako tego, który ma odnaleźć złodzieja. Chłopiec sam się jednak zgłasza, bo sezam traktuje jako dom, a wszystkich zbójców jako swoją rodzinę. Pokazują to słowa: „Bracia zbójcy! […] Kocham was i kocham Sezam, w którym się wychowałem od dziecka. Sezam jest moją ojczyzną, a wy jesteście moimi braćmi. Chętnie poświęcę swe życie dla was i dla Sezamu”. Takie zachowanie dowodzi, że Alof jest bardzo oddany bandzie i zdolny do poświęceń. Równocześnie jest waleczny – stawia sobie za cel odnalezienie wroga i n