Billewiczówna Aleksandra – H. Sienkiewicz – Potop

Charakterystyka Aleksandry (Oleńki) Billewiczówny, Henryk Sienkiewicz „Potop”.
Aleksandra Billewiczówna (Oleńka) jest wnuczką Herakliusza Billewicza
(pułkownika lekkiego znaku i podkomorzego upickiego, ród wywodzi się podobno od Mendagoga), który w testamencie obiecał ją za żonę Jakubowi Kmicicowi, zostawiając jej jednak możliwość pójścia do Klasztoru.
Jest piękną młodą dziewczyną, blondynką o delikatnych rysach. Posiada oczy o barwie chabru. Nic dziwnego, że nawet Bogusław Radziwiłł zwraca na nią uwagę, a nawet ją przetrzymuje – nie chce używać wobec niej siły, mimo że chce, aby między nimi doszło do sytuacji łóżkowej. Również kompanii Kmicica zaniemówili na jej widok. Przywykli bowiem do innego rodzaju panien, a takich pokroju Aleksandry Billewiczówny raczej w burdelach się nie spotyka.
Zachowuje się skromnie, spokojnie i poważnie. Poza tym jest dumna i honorowa, oraz posiada ogromne poczucie sprawiedliwości, co sprawia że nie może akceptować postępowania Andrzeja Kmicica. Siłę, odwagę i ogromną pewność siebie czerpała z przekonania, które wpoił jej dziadek. Mianowicie miała być osobą niezwykłą, więc w każdej sytuacji musi się szanować, a dopiero wówczas będzie respektowana przez innych. Doprowadziło to również do tego, że Aleksandra stała się osobą zdolną zawsze walczyć o „swoje”. Doskonale widać to na przykładzie reakcji panny na nowiny, które doniósł jej Znikis (o swawoli Kmicica i jego towarzyszy w Lubiczu).
Sprawiło to, że Billewiczówna jest bezkompromisowa, posiada nieugiętą wolę, co sprawia że potrafi samym wzrokiem utrzymywać przeciwników czy złoczyńców na dystans, co widzimy na przykładzie Bogusława Radziwiłła, czy kompanów Kmicica.
Brzydzi się również kłamstwem, postępuje wobec własnych przekonań. Jej nieugiętość traktowano jako niepospolitą cechę charakteru, co wzbudzało większy szacunek do jej osoby.
Wychowana została przez pułkownika, wielkiego patriotę. Dzięki temu była zwolenniczką honoru, odwagi, męstwa, rycerskości i gotowości w każdej chwili na śmierć. Tylko posiadacz takich cech mógł zyskać jej szacu