Boreasz – w mitologii greckiej bóg wiatru północnego.

Boreasz – to według mitologii greckiej bóg i uosobienie wiatru północnego, często był utożsamiany z rzymskim Akwilonem. Był jednym z czterech głównych bogów wiatru obok: Eurosa (wiatru wschodniego), Notosa (wiatru południowego) i Zefira (wiatru południowego). Boreasz był uosobieniem wiatru – gwałtownego, zimnego wręcz mroźnego, wiejącego z północy, który był zdolny do wyrządzania wielkich szkód (bora). W starożytnej Grecji imieniem Boreasz określano północ jako jedną z czterech stron świata. Jego ojcem był tytan Astrajos [tytan, syn Tartara i Gai], a matką tytanida – Eos [bogini Jutrzenki, córka Hyperiona i Tei]. Jego bratem był Fosforos (Hesperos – personifikacja planety Wenus) oraz niektórych gwiazd – Eurosa, Zefira, Notosa, Kajkiasa, Skirona, Lipsa, Apeliotesa (personifikacje wiatrów). Z Orejtyje – królewną ateńską, którą porwał miał dwójkę dzieci: Kalaisa i Zetesa [boreadzi – uważani za personifikacje ostrego i łagodnego wiatru, uczestniczyli w wyprawie Argonautów]. Kult Boreasza był rozpowszechniony przede wszystkim wśród rolników i żeglarzy, jako że to od przychylności wiatrów zależał ich los. W ofierze najczęściej składano mu czarnego koguta bądź czarnego barana. Żeglarze i rolnicy bardzo często składali ofiary, aby w ten sposób wyprosić u Boreasza pomyślny wiatr, który miał pomóc żeglarzom podczas morskich wypraw, a rolnikom podczas zbiorów plonów. Według mitologicznych przekazów, Boreasz zazwyczaj przedstawiany był jako stary mężczyzna z brodą ubrany w długą tunikę, czasami miał dwie twarze. Z kolei Pauzaniasz opisywał go jako posiadającego węże zamiast nóg. W starożytnej Grecji wierzono, że to Boreasz był odpowiedzialny za szkody wyrządzone flocie perskich najeźdźców w latach 492 i 480 p.n.e. I przez wzgląd na obawę, że bóg może wyrządzić szkody żeglarzom, praktykowali jego kult – aby wyprosić u niego łaskę. Boreasz był ojcem nieśmiertelnych koni Baliosa, Achillesa i Ksantosa, których galop był tak szybki jak wiatr. Za jego ojczyznę uznaje się Trację, która znajduje się na północ od Morza Egejskiego. Boreasz, w przeciwieństwie do Zefira, był z natury nieokiełznany, dynamiczny, gwałtowny i nie miał problemu z