Borowska Irena – K. Makuszyński – Panna z mokrą głową

Irena Borkowska to główna, a zarazem tytułowa bohaterka powieści dla młodzieży Kornela Makuszyńskiego pt. ,,Panna z mokrą głową”, opublikowanej w 1932 roku. Dziewczynka pochodziła z niezamożnej rodziny. Jej mama była ciężko chora na serce, a tata zmarł, gdy miała jedenaście lat, został przywalony dębem podczas wycinki drzew. Mieszkała w białym dworku na wsi wraz z rodzicami, młodszym bratem Jasiem i krewnymi. Niestety majątek rodzinny podupadł przez panujący w tym okresie kryzys gospodarczy. Irena wiodła radosne i beztroskie życie spędzając czas na wesołej zabawie ze swym psem Drabem. Gdy nadeszły ciężkie dni i majątek Borkowskich został zlicytowany, nastoletnia Irenka, chcąc pomóc matce w tajemnicy przed nią wyjechała do Warszawy, do bogatej ciotki licząc, że ona jej pomoże. Zamieszkuje w małej chatce w miasteczku.
Bohaterka Makuszyńskiego była śliczną dziewczynką. Miała błyszczące, czarne oczy i ciemną cerę przez co przypominała Cyganiątko. Była szczupła i wysoka, jak również silna i wysportowana. Jej olśniewający uśmiech dodawał jej uroku. Często jej czarne włosy były potargane. Ubierała się w skromne, proste sukienki, które sama sobie szyła. Poznajemy ją jako małą ośmioletnią dziewczynkę, a na końcu powieści jest już piętnastoletnią nastolatką.
Była żywym i energicznym dzieckiem przez co miała liczne siniaki i zadrapania. Wszędzie było jej pełno, wspinała się na drzewa, nie raz spadła z konia. Wszystko ją ciekawiło, niczego się nie bała, zwiedzała strych i inne zakamarki domu, wchodziła nawet do studni. Miała niezliczone pomysły, czasem szalone i zwariowane. Przez jej żywiołowość ksiądz nazywał ją ,,panna z mokrą głową”.
Irenka była dobrą i pomocną dziewczynką, starała się być prawdomówną i szczerą. Cechowała się poczuciem sprawiedliwości i wrażliwością na potrzeby innych, nie oczekując nic w zamian, z największą przyjemnością pomagała potrzebującym. Bez chwili wahania uratowała dziecko z płonącego budynku wykazując się ogromną odwagą i dzielnością. Stawiła czoła złodziejowi, który chciał okraść ich dom. Chociaż popełniała niezliczone wybryki wszyscy ją kochal