Crewe Sara – F. H. Burnett – Mała księżniczka

Sara Crewe to główna bohaterka książki Frances Elizy Hodgson Burnett pt. „Mała księżniczka”. Jej ojcem był kapitan Ralf Crewe. Matka zmarła zaraz po urodzeniu Sary. Dziecko pochodziło z bardzo bogatej rodziny, jednak zachowało w sobie skromność i nie chwaliło się majątkiem. Fabuła oscyluje właśnie wokół tej postaci. Czytelnik przygląda się dziewczynce i ocenia jej emocje, postawy wobec innych oraz reakcje na tragiczne zdarzenia. Dziewczynka doświadcza śmierci bliskich, a mimo to podnosi się. Pokazuje swoim zachowaniem, że trzeba być życzliwym i dobrym dla innych, nawet jeśli się ma wszystkie pieniądze świata.
Sara jest postacią pierwszoplanową, a co za tym idzie – najważniejszą w powieści. Spaja wydarzenia, które tworzą fabułę. Dziewczyna przypłynęła do Londynu z Bombaju, z Indii. Ten motyw pojawiał się jeszcze w innej popularnej powieści Burnett – w „Tajemniczym ogrodzie”. Znacząco wzbogaca treść i pokazuje głębię tej postaci, jej życiowe doświadczenie. Dziecko zostało w Anglii, a jej ojciec powrócił do Indii, by rozpocząć interesy z przyjacielem. Chodziło o kopalnię diamentów.
Sara była bardzo ładną dziewczynką. Uwagę przykuwała jej smukła i zgrabna sylwetka, bo była jak na swój wiek dość wysoka. Miała piękne, falowane nad samym czołem, kruczoczarne włosy. Jej oczy miały bardzo oryginalny kolor – szarozielony. Były wielkie i przysłonięte długimi czarnymi rzęsami. Wszyscy podziwiali jej urodę, jednak ona sama zdawała się jej nie zauważać. Dziewczynka była bardzo mądra. Mogła uchodzić za dwunastolatkę, bo była tak elokwentna i rozsądna, choć miała dopiero siedem lat. Była jednak dzieckiem i miała swoje potrzeby. Uwielbiała bawić się lalką – Emilką. Miała dla niej szczególne znaczenie, ponieważ kupił ją jej tata, razem z ubrankami i wspaniałym domkiem. Tata bardzo kochał Sarę i rozpieszczał ją pięknymi prezentami, Mimo to nie zachowywała się jak królewna, tylko uważała się za równą innym dzieciom. Często domagała się, by tak ją traktować. Była niezwykle wrażliwa, wyczuwała w wypowiedziach ludzi emocje, mimo że była tak niedoświadczona. Gdy z tatą przybyła do londyńskiej szkoły z internatem, bez wysiłku zauważyła smutek na twarzy mężczyzny. Na jej inteligencję emocjonalną na pewno wpłynęły książki, które czytała. Zabierała się za literaturę poważną, którą czytali bardzo dobrze wykształceni dorośli. Znała też bardzo dobrze język francuski. Zdecydowanie przewyższała oczekiwania nauczyciela. Zazdrościła jej tego szczególnie pani Minchin – dyrektorka internatu dla dziewcząt, do którego trafiła Sara.
Dziewczynka posiadała wiele zalet. Zaskakiwała wszystkich swoją dobrocią i uczynnością. Zawsze była chętna do pomocy koleżankom w nauce. Gdy Ermengarda nie radziła sobie z językiem francuskim, zawsze mogła na nią liczyć. Pomogła jej w nauce, bawiła się z nią oraz dotrzymywała towarzystwa. Dzięki niej, Ermengarda nie czuła się tak samotna i uwierzyła w siebie, bo zaczęła robić p