Dwojra – Z. Nałkowska – Medaliony – Dwojra Zielona

Dwojra Zielona to tytułowa bohaterka jednego z opowiadań autorstwa Zofii Nałkowskiej. Miała ona męża. Potomstwa się nie doczekali. Jej ukochany mąż został zabity w 1943 roku na stacji Małaszewicze. Kobieta opowiadała autorce, że jej mąż był jednym z tysięcy. Kobieta nie widziała tego, ale słyszała o tym. Dwojra miała trzydzieści pięć lat, kiedy rozmawiała z autorką. Nie miała ona oka ani zębów, a to wszystko przez niewyobrażalnie trudne lata, w jakich żyła. Zęby straciła, ponieważ sama sobie je wyrywała. Robiła to, aby mieć pieniądze na chleb. Oko straciła 1 stycznia 1943 roku. Było to wynikiem zabawy sylwestrowej Niemców. Strzelali oni do ludzi. W wyniku tego zginęło sześćdziesiąt pięć osób. Dwojra próbowała uciekać i w tym celu wyskoczyła przez okno. Wtedy postrzelono ją i straciła oko. Mówi, że chciała żyć, choć na świecie nie miała już zupełnie nikogo. Straciła wszystkich bliskich. Chciała jednak przeżyć, aby opowiedzieć o tym, co ją spotkało. Chciała, aby ludzie dowiedzieli się, z czym przyszło im się zmagać.Dwojra miała dwadzieścia trzy lata, kiedy poślubiła swojego ukochanego męża, który nazywał się Rajszer. Ich mieszkanie znajdowało się w Warszawie przy ulicy Stawki. „Ona pracowała w fabryce, robiła na maszynie wełniane rękawiczki, on był szewcem. Naprzód też pracował w fabryce, później robił buty w domu. Owszem, było im dosyć ciężko” – pisze autorka.Dwojra Zielona nie wygląda na swój wiek. Ciężka fizyczna praca bardzo ją wyniszczyła. Widać na jej twarzy ból, jakiego doświadczy