Eris – w mitologii greckiej bogini niezgody

Eris – genealogia, zajęcia, wygląd zewnętrzny
Jej rodzicami byli (najprawdopodobniej) Nyks (bogini nocy) i Zeus, władca Olimpu.Eris miała trudne życie. Zaraz po jej narodzinach jej rodzice pokłócili się. W końcu Nyks postanowiła porzucić swoje dziecko. Zostawiła ją z radą, aby zaczęła żerować na ludzkim cierpieniu. Wysysała szczęście i spokój z ludzkiego życia.Nikt jej nie kochał, nikt nie chciał jej widzieć. Eris pierwsze lata swojego życia spędziła samotnie, siejąc niepokój i spustoszenie. Z tego powodu ludzie często walczyli, rozpoczynały się wojny i walki. Jednak po latach samotnej tułaczki odnalazła nić porozumienia ze swoim bratem bliźniakiem – bogiem wojny, Aresem. Tworzyli duet idealny. Eris, siejąc zamęt, prowokowała ludzi do wojny, a Ares to wykorzystywał. Bogini niezgody bardzo lubiła oglądać bitwy, więc ten ogień niezgody podsycała. Bóg wojny natomiast walczył z każdym, kto mu się sprzeciwił. Ta dwójka miała być nierozłącznym duetem. Jednak nawet Ares miał czasem dość swej kompanki. Wtedy spokoju zażywał na Olimpie. Było to jedno z wielu miejsc na świecie, w którym Eris nie była mile widziana. Jednak – jako bogini niezgody, chaosu i zamętu – swój sprzeciw też czasem otwarcie zaznaczała.Jak każde bóstwo, Eris była nieziemsko piękna. Miała monumentalne, czarne skrzydła. Jej długie, ciemne, proste włosy były jej znakiem rozpoznawczym. Zapewne odziedziczyła je po matce. Jej atrybutem było złote jabłko niezgody.Jeśli chodzi o jej rzymski odpowiednik, to jest nim Dyskordia. Jest ona boginią zamętu i chaosu. Od niej powstał dyskordianizm – ten kult sprzeciwia się wszelkim religiom i zasadom.Charakter boginiBogini miała dwa oblicza – niezgodę destrukcyjną (niszczyła wszystko, co spotykała na swojej drodze) oraz niezgodę twórczą (pobudzała do działania, była duchem współzawodnictwa).W micie o jabłku niezgody Eris pokazuje swoją destrukcyjną od