Eunice – H. Sienkiewicz – Quo vadis

Eunice była drugoplanową bohaterką powieści historycznej „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. Była Greczynką, kochanką i byłą niewolnicą Petroniusza.

Posiadała złote, lśniące włosy opadające lekko na plecy, różowe ciało i piękną twarz. Zachwycała wszystkich swoją urodą i kształtami:

„Przybrana w przezroczystą fioletową szatę, zwaną Coa vestis, przez którą przeglądało jej różane ciało, była istotnie piękna jak bóstwo. Czując się przy tym podziwianą i kochając go całą duszą, zawsze spragniona jego pieszczot, poczęła płonić się z radości, jak gdyby była nie nałożnicą, ale niewinnym dziewczęciem”.

Poza zachwycającym wyglądem zewnętrznym, miała równie piękne wnętrze. Była niezwykle oddana i wierna Petroniuszowi. Za dowód może świadczyć fakt, iż odmówiła zostania nałożnicą Marka Winicjusza, choć rozkazał jej to sam ukochany Petroniusz. Nie obawiała się chłosty, jaka ją czekała za nie wykonanie rozkazu, ponieważ była szczęśliwa, że nadal mogła zostać w domu swojego, uwielbianego pana. Wciąż miała nadzieję, że wuj Marka Winicjusza dostrzeże jej miłość i będą zakochani ze wzajemnością. Kolejnym dowodem potwierdzającym jej postawę było samobójstwo popełnione z Petroniuszem. Eunice tak bardzo kochała wuja Marka Winicjusza, że razem z nim podcięła sobie żyły, gdy nie było już dla nich ucieczki przed okrutnym gniewem cesarza Rzymu. Jeszcze jednym potwierdzeniem jej wierności i oddania może być kwestia, że czciła Petroniusza nade wszystko – jako niewolnica czule całowała jego posąg.

Z czasem Petroniusz dostrzegł jej miłość i pokochał nią. Jej miłość została odwzajemniona, Eunice poczuła się spełniona i niewiarygodnie szczęśliwa. Sam Petroniusz przyznał, że „(…) szukał daleko tego, co było blisko.” Od kiedy arbiter elegentarium zaczął ją miłować,