Gil Bena – F. H. Burnett – Tajemniczy ogród

Gil to jeden z bohaterów powieści Frances Elizy Hodgson Burnett pt. „Tajemniczy ogród”. Mimo, że jest bohaterem drugo, a nawet trzecioplanowym, pełni bardzo istotną rolę dla toku fabuły. Uwielbiał Bena Weatherstaffa i cały czas za nim latał. To właśnie dzięki gilowi, nazywanego w niektórych tłumaczeniach rudzikiem, Mary odnalazła klucz drzwi do ogrodu. Uparcie próbował skupić uwagę dziewczynki i tak długo latał wokół tego miejsca, aż Mary zrozumiała intencję ptaszka.
Gil wyglądał ślicznie i jeśli chodzi o jego powierzchowność, nie różnił się od innych gilów. Był niewiele większy od pospolitego wróbla. Są równie popularne, co one. Sprawiają wrażenie krępych, grubiutkich ptaków, o masywnej budowie, dzieje się tak prawdopodobnie przez ten nieproporcjonalnie duży, czerwony brzuszek. Ubarwienie różni się jednak u samca, bo jest ono bardzo intensywne, niż u samicy. Dziewczęta gile mają bledszy kolor brzuszka, czasem nawet różowy, a chłopaki barwę przykuwającą uwagę, która zachwyca samiczki. Dziób rudzika jest czarny i krótki. Skrzydła natomiast rozłożyste, długie, z charakterystyczna białą pręgą.
Ptaszek z „Tajemniczego ogrodu” miał niezwykle radosną naturę, szybko latał, był niczym żywe srebro, nadzwyczaj ruchliwy – wszędzie było go pełno. Wyróżniało go to, że jak na ptaka – posiadał dużą inteligencję. Wiedział czego chce i wymuszał na Mary jej uwagę na sobie lub na rzeczy, które chciał jej pokazać.
Ten mały gil wybrał starego Bena na przyjaciela i pomógł Mary w znalezieniu ogrodu, a zarazem w odnalezieniu swojego „ja”. Ben to niezwykle pozytywny bohater książki, który pokazuje dzieciom, że natura ma wiele wspólnego z życiem. Był ogrodnikiem, więc znał to miejsce jak własną kieszeń. Odkrył przed dziećmi prawdę, że ogród może rozkwitać i cieszyć oko tylko wtedy, gdy da mu się czas, miłość i bardzo ciężko pracuje. Gdyby nie Dick, który znał się na ogrodnictwie – powodzenie akcji także stanęłoby pod znakiem zapytania. Dick to chłopak, który był bardzo blisko natury. Rozumiał jej potrzeby i potrafił rozmawiać ze zwierzętami. Ro