Hiob – Biblia

Hiob to postać biblijna znana ze Starego Testamentu. „Księga Hioba” to dydaktyczny (czyli mądrościowy) poemat, składający się z czterdziestu dwóch rozdziałów. W niektórych przekładach imię mężczyzny zapisywane jest też jako Job. Miejscem zamieszkania Hioba była ziemia Us, czyli kraina w Arabii Skalistej, położona koło Petry. Mężczyzna posiadał dziesięcioro dzieci (siedem synów i trzy córki) i wiódł szczęśliwe życie u boku swej małżonki. Wszystko zmieniło się pewnego dnia, kiedy Hiob padł ofiarą zakładu pomiędzy Bogiem a Szatanem, mającym dowieść o potędze ludzkiej wiary. Mężczyzna został pozbawiony swego majątku oraz rodziny, a jego ciało pokrył szkaradny trąd. Zepchnięty na margines ówczesnego społeczeństwa, pozbawiony wszystkiego, co posiadał i kochał, Hiob nie zatracił swej wiary i żarliwie modlił się do Boga. Wytrwałość w cierpieniu została nagrodzona przez Najwyższego przywróceniem mu doczesnych dóbr materialnych oraz ofiarowaniem nowego potomstwa.
Jakim mężczyzną był Hiob? Przede wszystkim skromnym, który stronił od zwad i zła. Był bogobojny, sprawiedliwy, prawy, mądry i wybitny. Mogłoby się wydawać, że był ubogi, a było wręcz przeciwnie – „Majętność jego stanowiło siedem tysięcy owiec, trzy tysiące wielbłądów, pięćset jarzm wołów, pięćset oślic oraz wielka liczba służby.” [źródło Biblia Tysiąclecia]. Na skutek różnych wydarzeń z dnia na dzień najpierw stracił wszelki swój majątek. Kiedy się o tym dowiedział, ogolił głowę, rozebrał szaty i padł pokornie na ziemię, mówiąc: „Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione!” [źródło Biblia Tysiąclecia]. Po pojawieniu się straszliwego trądu, przez który swędziała cała skóra, żona Hioba nakazała mu złorzeczenie Bogu za te uczynki. Nikt nie rozumiał postawy mężczyzny i jego wytrwałości. Hioba opuściła żona, rodzina oraz przyjaciele, a on został pozbawiony wszelkiej nadziei na szczęśliwe życie. Rozpaczał, żałował nawet swych narodzin i pragnął zakończenia żywota. Ani razu jednak nie sprzeniewierzył się Bogu. Oprócz udręczeń ciała (trąd), cierpiała też dusza Hioba, codziennie wystawiana na liczne cierpienia. Mężczyzna wiedział, że to Bóg zesłał na niego tę straszliwą karę, jednak uważał, że to właśnie w Stwórcy znajdzie „lekarstwo”, ukojenie i zakończenie pasma nieszczęść. Hiob nie oskarżał, nie szukał winnego ani litości, postanowił sam zmierzyć się z danym mu losem, co świadczy o dużej odwadze i wytrwałości. Owe cierpienia są tak naprawdę walką o zbawienie duszy po śmierci. Hi