Joe – M. Twain – Przygody Tomka Sawyera

"; nicznie boi się go także Tomek Sawyer, który przypadkowo poznał jego tajemnicę. Niesforny chłopiec wie, co tak naprawdę wydarzyło się na cmentarzu i kto stoi za zabójstwem doktora Robinsona. Wiedza ta nie pozwala mu spać spokojnie. W efekcie wydaje Indianina, ale – ku zdziwieniu wszystkich – Joe wymyka się wówczas z sali sądowej, wykazując się sprytem i zdecydowaniem w działaniu.Czarny charakter długo się ukrywa. Do miasteczka wraca jako głuchoniemy. Stara się przewidzieć wszystkie ewentualności. Nie chce, żeby ktokolwiek rozpoznał go po głosie. Chce jeszcze na chwilę wrócić w rodzinne strony, a potem planuje uciec na stałe do Kalifornii. Wówczas nieoczekiwanie odnajduje ukryty w starym domu skarb. To mobilizuje go do szybszego działania. Przed ucieczką chce jeszcze zemścić się na wdowie Douglas za to, ze jej mąż kazał go kiedyś wychłostać, ale – ku jego zdziwieniu – okazuje się, że został zdemaskowany.W pieczarach za miastem decyduje się ukryć broń i pieniądze. Pech chciał, że już nigdy nie wyszedł z groty, zamkniętej na polecenie sędziego Thatchera wielkim głazem po wypadku Becky i Tomka. Zmarł śmiercią głodową. Mimo zbrodniczego życia po śmierci zyskał to, czego sam nigdy nie okazywał – wiele ludzkiego współczucia. Pochowano go tuż przy wejściu do pieczar. Na jego pogrzeb ściągnęły tłumy.Rzadko się zdarza, że bohater literacki jest przedstawiony tak jednoznacznie. W Indianinie próżno się doszukiwać jakiejkolwiek pozytywnej cechy. Jego osoba odstrasza, a czyny oburzają. Paradoksalnie ludzie żegnają go z honorami – w myśl tego, że każde życie jest ważne. Nawet to przegrane.