Karusia – A. Mickiewicz – Romantyczność

"; narzeczonego.Bohaterka jest zatem wykluczona ze społeczeństwa. Nie zachwyca jej taka kolej rzeczy. Pragnie zostać zrozumianą. Przez wiele lat była prześladowana przez macochę. Nie czuła się wówczas kochana, a kiedy wreszcie zaznała miłości, straciła swojego wybranka. Zrozumiała jest więc chęć przywrócenia go do życia lub chęć własnej śmierci. Dziewczyna bardzo go kochała, nadal go kocha. Wraz z Jankiem straciła część siebie, ponieważ niewątpliwie łączyła ich oboje głęboka relacja. Tylko przy nim mogła się otworzyć, zostać wysłuchana. To on dawał jej poczucie bezpieczeństwa. Wszystko to jednak przepadło. Dziewczyna ma prawo cierpieć, a starzec nie powinien jej osądzać.Karusia tkwi pomiędzy światem realnym a pozagrobowym. Jest niezwykle zmienna emocjonalnie, nerwowa, a przede wszystkim zrozpaczona. Zdarza jej się mylić dzień z nocą. Kiedy orientuje się, że Jasieńko, z którym spędza czas, nie żyje, boi się. Jednocześnie jednak prosi, aby mogła odejść razem z nim, gdyż wie, że nie zostanie zrozumiana przez ludzi. Sądzi, że nikt nie uwierzy w jej wizje. Nie myli się zanadto. Otaczający ją ludzie dostrzegają dziwne zachowanie dziewczyny. Od razu widać, że nie żyje w realnym świecie, a jej myśli wędrują gdzieś daleko.Można zatem stwierdzić, że Karusia jest bohaterem romantycznym, ponieważ przeżywa miłość, która okazuje się nieszczęśliwa. Jest też niezrozumiana i odrzucona przez część społeczeństwa. Wykluczenie sprawia, że cierpi, jednak niewątpliwie ze znacznie większym cierpieniem musi się zmagać po utracie ukochanego.