Kordian – J. Słowacki – Kordian

"; wiecie, w którym żyje, można kupić wszystko. Urzędy, godności, grób – wszystko to da się nabyć za odpowiednią cenę. A to tylko początek, wierzchołek góry lodowej problemów, o których dowie się chłopak.
Czytając Szekspira, Kordian odkrywa wartość słowa. Romansując z Włoszką, wyzbywa się ideału kochanki. Jego wybrankę interesują tylko bogactwa, dlatego szybko ją porzuca. U papieża Kordian przekonuje się, że ideały nie stoją na pierwszym miejscu. Wiele ludzi kieruje się własnymi interesami.
Podczas improwizacji na Mont Blanc, Kordian doznaje olśnienia i odkrywa ideał, za który jest gotów walczyć i zginąć – ojczyznę. Od tej pory jest gotów do walki za rodaków, nic nie może zmienić jego zdania. W akcie trzecim widzimy, jak podejmuje się zamachu na życie cara – żadne argumenty nie dają odciągnąć go od obranego celu. Choć ostatecznie nie zabija cara, Kordian zostaje wierny swoim motywom, nie wyrzeka się ich. Jest gotów zginąć.
Kordian z młodego romantyka, zbolałego istnieniem, po miłosnym zawodzie, zmienia się w walecznego idealistę, który jest gotów poświęcić wszystko dla swojego celu. Kordian nie zważa na argumenty otaczających go ludzi – inni członkowie spisku nie decydują się na dokonanie zamachu. Wiedzą, że jedno morderstwo pociągnie kolejne. Obawiają się o reakcję innych państw, o siebie i swoje rodziny. Główny bohater jest jednak nieugięty. Nie daje się podpuścić szatanowi, który kwestionuje ideę walki i poświęcenia jednostki.
Uważam, że Kordian to niesamowicie intrygująca postać, którą warto znać. Na początku wydał się niepozornym chłopakiem, targanym wątpliwościami i rozterkami. Przeszedł niesamowitą przemianę duchową, stając się idealistą-patriotą. Mimo że nie zabił cara, uważam, że jego motywacja do osiągnięcia celu jest warta podziwu. Choć targały nim wątpliwości, wciąż dążył do dopełnienia spisku. Gdy mu się nie udało, nie poddał swoich ideałów i był gotów ponieść karę. Jest odważny i nieugięty, za co go podziwiam. Jego siła w dążeniu do celu jest naprawdę godna podziwu.