Korzecki – S. Żeromski – Ludzie bezdomni

Korzecki to bohater utworu pod tytułem „Ludzie bezdomni” autorstwa Stefana Żeromskiego.Korzecki jest znajomym głównego bohatera utworu – Tomasza Judyma. Jest on człowiekiem uprzejmym, który zawsze potrafi wyciągnąć pomocną dłoń. Nie może patrzeć na cierpienie innych, bo bardzo go to dotyka. Jest wrażliwy i chciałby dla każdego jak najlepiej. Potrafi postawić się w czyjejś sytuacji i to sprawia, że jest pełen współczucia. Wszechobecna przemoc jest dla niego nie do zaakceptowania. W jego kodeksie moralnym najważniejsze jest wsparcie udzielone drugiemu człowiekowi i okazanie ludzkiej twarzy.W powieści jest on jednym z przykładów człowieka bezdomnego. Jego bezdomność wynika z jego świadomości. Nie potrafi znaleźć swojego miejsca na świecie. Ma wrażenie, że nigdzie nie pasuje i jedyne rozwiązanie widzi w samobójstwie, które ostatecznie popełnia. Nigdy nie dostrzegał sensu życia. Nie miał powodów, aby być szczęśliwym i po prostu cieszyć się z każdego dnia. Czuł się samotny i przez to przegrał z własnym przekonaniem, że nie ma potrzeby, aby żyć.Jednym z przykładów, jak Korzecki pomaga innym, jest fragment, w którym Judym zostaje zwolniony z poprzedniego stanowiska. Pracował wówczas jako doktor w Cisach. Korzecki postanowił pomóc staremu przyjacielowi, bo wiedział, że posada była dla niego ważna i bardzo się jej poświęcał. Doskonale zdawał sobie sprawę, ile dla niego znaczyła. Przedstawił on Tomaszowi propozycję pracy w kopalni w Sosnowcu. W ten sposób udało mu się znaleźć zajęcie dla Judyma