Kruzoe Robinson – D. Defoe – Przypadki Robinsona Kruzoe

Robinson Cruzoe to główny, a zarazem tytułowy bohater powieści podróżniczo – przygodowej angielskiego pisarza Daniela Defoe wydanej po raz pierwszy w 1719 roku. Książka ta przyniosła dużą sławę autorowi na całym świecie oraz została przetłumaczona na inne języki.
Robinson urodził się w 1632 roku w małym miasteczku York w Anglii. Na bezludną wyspę przybył 30 września 1659 roku i spędził tam dwadzieścia siedem lat. Jego ojciec nosił nazwisko Kreutznaer i pochodził z Niemiec a matka była Angielką i wywodziła się ze znanej rodziny Robinson. Ojciec był średnio zamożnym kupcem a matka zajmowała się domem. Miał dwóch braci, którzy zginęli na morzu. Uczęszczał do szkoły wiejskiej i nie wyuczył się żadnego zawodu. Rodzice chcieli by przejął interes rodzinny lub został prawnikiem, gdyż wtedy miałby zapewnioną przyszłość i dostatnie życie.
Chłopiec od najmłodszych lat marzył o dalekomorskich podróżach, chciał zostać marynarzem na co nie zgadzali się jego rodzice, gdyż nie chcieli go stracić. W wieku osiemnastu lat postanowił po kryjomu opuścić dom rodzinny i wybrał się w swoją pierwszą morską przygodę.
Niewiele wiemy o jego wyglądzie zewnętrznym. Możemy jednak przypuszczać, że był silnym, wytrzymałym mężczyzną. Na pewno miał dobrą formę fizyczną, ponieważ w innym wypadku ciężko byłoby mu przeżyć w czasie niewoli czy podczas pracy na plantacji. Służba na statku też wymagała tężyzny fizycznej a szczególnie w czasie sztormów. O jego wyglądzie podczas pobytu na wyspie dowiadujemy się, gdy opowiada o tym czytelnikowi. Ubrania w których chodził bardzo się zniszczyły i zostały z nich strzępy a marynarskie płaszcze z okrętu ze względu na upał nie nadawały się, były nieprzydatne. Chodził ubrany w koszulę. Promienie słoneczne bardzo paliły w gołą skórę i powodowały silne bóle głowy. Szybko zauważył, że gdy tylko chroni się od słońca ból ustaje. Postanowił wykorzystać skóry z kóz i uszyć z nich nowe ubrania. Wykonał czapkę z wiszącym płatem skóry, który ochraniał kark zarówno przed deszczem, jak i słońcem. Kubrak również wykonał z koziej skóry, którego poły sięgały do połowy ud. Do tego zakładał spodnie do kolan, również ze skóry oraz buty skórzane, które przypominały sandały, lecz nie miały ładnego kształtu i były przewiązywane tasiemką. Nosił dwa pasy, jeden przewieszony przez ramię a drugi przepasany na biodrach, u którego zwisały piła i siekiera. Żeby chronić się przed ostrym słońcem wykonał parasol r�