Krystyna – M. Wańkowicz – Ziele na kraterze

"; anie rodziców, ale zawsze szła za głosem serca. Od konformistycznych rozwiązań wolała podążanie własną drogą, często pod prąd. Była odważna w podejmowaniu decyzji.
Krystyna była wielką indywidualnością, dziewczyną obdarzoną charyzmą, wrażliwa i stanowcza zarazem. Po ojcu odziedziczyła talent pisarski i wyrafinowane poczucie humoru, jednak świat literacki jej nie pociągał. Melchior Wańkowicz uważał, że starsza córka długo pozostawała osobą aspołeczną. Dojrzałość emocjonalną i pełną samoświadomość uzyskała dopiero podczas okupacji niemieckiej. Przeszła przyspieszony kurs dojrzewania.
Podczas wojny działała w konspiracji, była łączniczką. Zawsze podkreślała, że najważniejsza jest rodzina. Dlatego zdecydowała się zostać w Polsce, mimo że młodsza jej siostra Marta wyemigrowała na stałe do Stanów Zjednoczonych, a ojciec musiał uciekać, początkowo znajdując przystań w Rumunii. Krystyna została w okupowanym kraju, by pomagać matce. To na jej młodych barkach znalazło się także utrzymywanie domu. Mimo natłoku obowiązków nieadekwatnych do jej wieku dążyła do realizacji marzeń, wysoko zawieszając sobie poprzeczkę. Po nocach uczyła się języków obcych, studiowała na tajnych kompletach i przygotowywała się do służby w oddziałach „Parasola”.
Anna – tak brzmiał jej konspiracyjny pseudonim. W czasie powstania warszawskiego pełniła funkcję łączniczki. Zginęła już w pierwszych dniach walki. Jej tragiczna śmierć zmotywowała Melchiora Wańkowicza, przebywającego na emigracji, do stworzenia opowieści o rodzinie z czasów, kiedy wszyscy mogli być szczęśliwi.