Łęcki Tomasz – B. Prus – Lalka

"; to czymś normalnym. Uważał się za kogoś lepszego i nie przemęczał się zbytnio żadnym zajęciem. Był człowiekiem dumnym, który nie chciał w niczym upodabniać się do „normalnych ludzi”.
Łatwo przychodziło mu ocenianie innych ludzi. Gardził on Wokulskim i nie sądził, żeby był dobrym kandydatem dla jego córki, ale nie wyrażał głośno swojej opinii, ponieważ na tym związku mógłby coś zyskać. Wokulski miał pieniądze, które wniósłby przecież do rodziny.
Łęcki nie respektował ogólnych zasad. Nie miał pojęcia o wartości budynków, ponieważ wyraźnie zdenerwował go fakt, że kamienica została sprzedana za niższą cenę, niż oczekiwał. Ważna była dla niego przynależność do konkretnych warstw społecznych. Uważał, że definiuje ich urodzenie i był dumny z tego, że należał do arystokracji. Przedstawicieli niższych warstw uważał za gorszych. Autor z kolei nie wyraża się o jego grupie pozytywnie. Ta klasa była oceniana jako zdegenerowana. Bolesław Prus oskarżał ich również o doprowadzenie kraju do upadku. Była to warstwa, która nie uznawała prostych uczuć. Priorytetem była dla nich pogoń za przyjemnościami oraz wygodne życie.
Tomasz jak każdy człowiek miał również swoje słabości. Bardzo często płakał w różnych sytuacjach. Nie potrafił opanować swoich emocji. Kochał również bardzo swoją córkę. Nie wpoił jej jednak ważnych zasad. Zamiast tego wolał spełniać każde jej zachcianki, co sprawiło, że dziewczyna myślała, że wszystko jej wolno. Był troskliwy i można uznać, że aż za bardzo. Jego zdanie było dla dziewczyny bardzo ważne.