Maciek Owczarz – B. Prus – Placówka

"; waż nie był asertywny wobec otoczenia. Za przykład może posłużyć sytuacja, w której dostał od Józefa sześć rubli na nowe buty, a wydał je jednego wieczoru w szynku za namową karczmarza Josela. Potem oczywiście wstydził się swojego czynu, ale nie był już w stanie nic z tym zrobić. Ponadto łatwowierność Maćka doprowadziła go do śmierci. Mężczyzna myślał, że ludzie mają dobre intencje wobec niego. W sytuacji, gdy nieznajomi odwiedzili dom Ślimaków podczas ich nieobecności, Owczarz udzielił im pomocy, o którą prosili, a także z radością przyjął ich dary. Nie wątpił w ich dobro, ani nie pytał o szczegóły. Z góry ocenił ludzi jako szlachetnych i cieszył się z tego, że najadł się kiełbasy, napił wódki i dostał magiczne lekarstwo w zamian za pomoc. Sytuacja była podejrzana i w powietrzu czuć było intrygę, ale Owczarz nie był w stanie tego zauważyć. Wszystko to doprowadziło do tego, że w wyniku zażytego z ciekawości lekarstwa bohater spał kamiennym snem w czasie kradzieży koni. Dla Józefa Ślimaka zwierzęta były o tyle ważne, że pozwalały mu w zasadzie utrzymywać gospodarstwo w ryzach. Umożliwiały handel oraz przemieszczanie się po okolicy. Gospodarz wygnał zatem winnego po części Owczarza wraz z porzuconym przez Zośkę dzieckiem wprost w sidła zimowego mrozu. W nerwach powiedział mu, że przyjmie go z powrotem, gdy wróci z końmi. Maciek posłuchał go i udał się ich śladem. Zawirowania podróży doprowadziły go do momentu odkrycia niektórych faktów dotyczących kradzieży, ale i tragicznej śmierci na mrozie. Mężczyzna zamarzł bowiem w wąwozie wraz z dzieckiem, nie mając gdzie się podziać w nocy. Tragiczne losy bohatera napawają czytelnika żalem i współczuciem.