Młodziakówna Zuta – W. Gombrowicz – Ferdydurke

"; na pewnego razu zdemaskowana przez Józia. Listy pisał do niej zarówno Pimko, jak i Kopyrda. Józio wysłał list do dwojga z nich, aby stawili się na spotkanie i podpisał je jako Zuta. Dziewczyna nieświadoma intrygi wpuściła najpierw jednego, a później drugiego do mieszkania. Pierwszy był Kopyrda. Mimo iż nie zapraszała go, to nie była zaskoczona jego wizytą. Sama przejęła inicjatywę i zaczęła go całować oraz przytulać się z nim. Następny był Pimko, ale jego wizyta już była dla niej niespodziewana. Zaczęła go wypytywać o jego najście. Wtedy Józio zaczął krzyczeć, że w domu są złodzieje, a dziewczyna kazała mężczyznom się schować do szafy. Młodziakowie znaleźli ich jednak i Pimko stracił w oczach Młodziaków autorytet.
Zuty nie można raczej uznać za pozytywny charakter w powieści. Była egoistką. Nie przejmowała się uczuciami innych. Lekceważyła nawet swoich rodziców. Nie obchodziło ją, czy jej zachowanie kogoś zrani. Najważniejsze było dla niej, żeby się przy tym dobrze bawić. Na każdym kroku okazywała swoją bezczelność oraz obojętność. Wprawdzie była osobą dojrzałą, ale niewychowaną. Rodzice nie stawiali jej zasad i to sprawiło, że myślała, że wolno jej wszystko. Można nawet uznać, że uważała się za lepszą od innych. Z lekkością przychodziło jej śmianie się z innych. Razem z matką przyprawiały Józiowi gębę. Jej pokojem był hall. Kiedy rozmawiała z Pimko, powiedziała, że nie wie, kim jest Norwid. Często przyjmowała postawę zupełnie ignorancką. Jedyne, co bohaterka sobie ceniła, to uprawianie sportu.