Nemeczek Ernest – F. Molnar – Chłopcy z Placu Broni

Ernest Nemeczek jest bohaterem występującym w powieści przygodowej Ferenca Molnara pt. ,,Chłopcy z Placu Broni”. Erno to jedynak, syn biednego krawca Andrasza Nemeczka i ubogiej kobiety zajmującej się gospodarstwem domowym. Tak jak pozostali chłopcy z lektury mieszkał w Budapeszcie na Węgrzech. Niewielkie, nędzne mieszkanko, które zajmował z rodzicami mieściło się w starej kamienicy na parterze przy ulicy Rokoszańskiej numer trzy. W grupie dowodzonej przez Janosza Bokę miał najniższą rangę wojskową, był szeregowcem i musiał posłusznie wykonywać rozkazy pozostałych chłopców: kapitanów, poruczników i podporuczników. Chociaż czynił to chętnie i podporządkowywał się wszystkiemu z przyjemnością, miał poczucie niesprawiedliwości i rozgoryczenia, że tylko on jeszcze nie awansował. Mały Nemeczek nie poddawał się, i wciąż czynił wszystko, by zasłużyć na tak upragniony i wytęskniony awans.
Jedenastoletni Ernest uczęszczał do czwartej klasy gimnazjum. Był chłopcem niewielkiego wzrostu o bardzo szczupłej i wątłej sylwetce. Miał krótkie blond włosy i duże niebieskie oczy oraz
delikatne rysy twarzy i łagodny dziecięcy głosik. Najczęściej ubierał się w krótkie spodenki i koszulę. Jego stopy były tak niewielkie, że nosił bardzo malutkie buciki co wywarło ogromne zdziwienie na chłopcach z Ogrodu Botanicznego. W chwilach słabości często płakał i zdawał się być stworzony na kozła ofiarnego. Nemeczek często był poniżany i traktowany gorzej niż jego towarzysze z grupy na co nie zasługiwał. Koledzy mu rozkazywali, musztrowali i karali aresztem za nieposłuszeństwo. Erno znalazł obrońcę a zarazem przyjaciela w przewodniczącym grupy Janoszu Boce, który jako mądry i odpowiedzialny przywódca nie zgadzał się na niesprawiedliwe zachowanie wobec skromnego szeregowca. Mimo złego traktowania przez innych mizerny chłopiec był zawsze uśmiechnięty i szczęśliwy. Wiedział, że musi poskromić swoje słabości, bo przez nie może zostać wykluczony z grupy. Czuł się zobowiązany poddać panującym zasadom. Powstrzymywał swoje nerwy na wodzy i walczył by inni zobaczyli w nim dobrego kolegę a nie tylko popychadło.
Bohater Ferenca Mornara mimo, że był chorowity, wą