Nimfy – w mitologii greckiej istoty pośrednie między ludźmi i bogami:

Nimfy – w mitologii greckiej długowieczne, ale śmiertelne boginki. Nazwa pochodzi od greckiego nýmphē, oznaczającego dziewczęta, oblubienice. Dzielą się na:- okeanidy – zamieszkujące ocean, – nereidy – zamieszkujące morza, – najady – zamieszkujące źródła i rzeki, – driady – mieszkające w lasach, – hamadriady – mieszkające w drzewach, – oready – mieszkające w górach,
– lejmoniady – mieszkające na łakach,
– anthousai – nimfy kwiatów; ich włosy przypominały kwiaty hiacyntu.Zgodnie z przekazem Homera, za ojca nimf uznaje się Zeusa; jednocześnie różne rasy mają różnych rodzicieli:- Okeanidy, nereidy i najady zrodziły się z Okeanosa. Był on ojcem okeanid, dziadkiem nereid i krewnym najad. – O najadach mawiano, że są dziećmi konkretnego boga danej rzeki. – Nimfy gór – oready – uznawane były za córki Gai – bogini ziemi. Nimfy często towarzyszyły bogom – pojawiały się u boku Artemidy i Apolla, a także w orszaku boga Dionizosa. Były przepięknymi istotami. Uważano, że chodzą głównie nagie bądź skąpo przyodziane. Okeanidy ozdabiały swoje włosy wiankami, miały prześliczne głosy i rybi ogon (co upodabniało je do legendarnych syren). Driady od pasa w dół przypominały drzewa. Hamadriady posiadały swoje drzewa, a gdy drzewo umierało, wraz z nim odchodziła nimfa drzewna. Najady uznawano za nimfy niosące płodność – zarówno ziemi, jak i młodzieńcom tuż przed ślubem. Przypisywano im również umiejętności wieszczenia przyszłości. Były też uzdrowicielkami – kto napił się ze źródła związanego z nimfami, powracał do zdrowia. Nereidy były sławne z umiejętności przędzenia, a driady były niezastąpionymi opiekunkami gajów dębowych.Większość nimf z natury bywała łagodna, jednak potrafiły być naprawdę niebezpieczne, gdy ktoś wyrządził im krzywdę. Gdy ktoś zbezcześcił święte źródło najad, te nimfy rzeczne potrafiły zesłać na nieszczęśnika wszelkiego rodzaju choroby. Natomiast każdy, kto ujrzał je nagie, popadał w obłęd.  Nimfy były żonami herosów lub założycieli miast. Bardzo często pojawiały się w mitach o tematyce miłosnej. Zwykle ich kochankami bywali: Pan (bóg lasów i łąk), satyrowie, a także bogowie: Hermes, Dionizos, Apollo oraz sam Zeus.Najbardziej znanymi nimfami były: – Dafne – ulubienica Artemidy i ukochana Apolla, zamieniona w drzewo wawrzynu. Symbolizuje miłość niedostępną i dziewictwo,- Echo – oreada; gdy przeszkadzała Herze w śledzeniu miłosnych zdrad Zeusa, bogini ukarała ją i odebrała jej  głos, od tej pory Echo mogła tylko powtarzać usłyszane okrzyki, – Kalipso – córka tytana Atlasa, więziła Odyseusza przez siedem lat, aby ten ją w końcu pokochał. Zmuszona przez Zeusa, uwalnia Odyseusza, który wraca do ukochanej żony Penelopy.
Zeus wielokrotnie uganiał się za nimfami, uwielbiał je uwodzić, skuszony ich urodą. Ofiarami podbojów kochliwego Zeusa były: Egina, Antiope oraz Kallisto. Tę ostatnią Zeus zdobył podstępem i stanął przed nią jako Artemida. Nimfa niestety zbyt późno zorientowała się w intrydze i Zeus zmienił ją w niedźwiedzicę, aby uchronić ją przed gniewem Artemidy. Bogini w złości i tak ją zabiła, po czym została umieszczona na niebie jako gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwied