Pimko T. – W. Gombrowicz – Ferdydurke

"; sposób dalszemu rozwojowi sytuacji, Pimko mówi, że chłopcy grzecznie bawią się piłką. Chwilę później wychodzi, zostawiając ich samych sobie. Nie uczy ich, jak powinno się rozwiązywać problemy. Nie zaznacza, że przemoc nie jest rozwiązaniem. Takie zasady powinna wpajać szkoła. Przede wszystkim wyjaśnić, że podstawą jest rozmowa. Pimko chciał jednak, aby pozostali niedojrzali, a więc nie mogli rozwiązywać swoich spraw rozsądnie, jak dorośli, odpowiedzialni ludzie.
Pimko nie jest zdecydowanie wzorem do naśladowania. Nie dba o los uczniów, a o siebie samego i o to, aby system działał poprawnie.
Pimko podziwia Zutę, która mimo swojego wieku jest dojrzała. Pisze do niej listy i chce się z nią spotkać. Dziewczyna wyraźnie imponuje mu. Podczas gdy przyprowadza do domu Młodziaków Józia w celu nauczenia go normalności przez tę rodzinę, ma okazję do podziwiania Zuty. Wydaje się ona być interesująca. Po pewnym czasie Józio odkrywa uczucia Pimko i szykuje pułapkę. W imieniu Zuty zaprasza go na nocne spotkanie w jej pokoju. Na tę samą godzinę umawia ją również z innym mężczyzną. Gdy obaj wchodzą do domu, Józio krzyczy na cały dom, że w budynku są złodzieje. W ten sposób demaskuje profesora. Młodziakowie po wejściu do pokoju córki prędko odnajdują schowanego mężczyznę. Traci on w ich oczach szacunek. Sam jest zawstydzony.
Profesora Pimko należy ocenić negatywnie. Nieustannie manipuluje uczniami, co nie jest zachowaniem godnym pochwały. Jest dorosłym mężczyzną, a wciąż nie zauważa, jakie skutki niosą jego działania.