Pinokio – C. Collodi – Pinokio

Podczas czytania książek czujemy, jakbyśmy byli w raju, z którego nie chce się, nam wracać do często nudnej rzeczywistości. Kiedy czytamy z pasją zawsze widzimy przed oczami to, co czytamy. Może nie zawsze wyobrażamy sobie to, co na myśli ma autor bądź autorka, ale zawsze coś pojawia się w naszej głowie. Gdy czytam książki przed snem, często zdarza mi się, że rozmyślam o tym, co może się stać, lub myślę, co by było gdybym to ja była taką bohaterką lub bohaterem, co ja bym zrobiła na jej miejscu. Lecz rzadko zdarza się, że znajdę na to pytanie odpowiedź. Raz czujemy urazę do głównego bohatera, a raz kochamy go z całego serca, kibicując mu na wszelkie sposoby. Pinokio był zdecydowanie inny. Pinokio jest głównym bohaterem, książki pod tytułem ,,Pinokio”, autorstwa Carla Colldiego. Osobiście ani go nie lubiłam, ani nie czułam do niego urazy, jednakże sama nie wiedziałam, co tak naprawdę czuję do tak wyjątkowej postaci.
Pinokio był małą drewnianą kukiełką, która poprzez poznanie uczuć, i doświadczenie dobra jak i zła, staje się człowiekiem, z cechami małego ciekawskiego chłopca, który chce poznawać świat. Jak wiadomo, nie każdy jest idealny, ale on był nad wyraz inny oraz wyjątkowy.
Pinokio był małym chłopcem, wystruganym przez stolarza Dżepetta. Stworzony był z magicznego pnia drewna ofiarowanego przez zaprzyjaźnionego stolarza Antoniego. Dżepetto nie wiedział, iż dany pień jest magiczny, więc gdy starzec wystrugał Pinokia, przestraszył się go. Pinokio był już od początku troszkę inny niż wszyscy, podczas gdy spalił sobie nogi nie wiedział, że ogień działa tak na drewno. Starzec próbował uczyć marionetkę codziennych czynności, tłumaczył niektóre rzeczy chłopcu. Rzecz jasna, sprawiał wrażenie chłopca, który szybko pojmuje wiedzę i tak było, lecz nie wiedział. jak ją wykorzystywać.
Dżepetto zawsze pragnął mieć syna, lecz jego wiek nie pozwalał mu na to. Starzec miał nadzieję, że jego marzenie się w końcu spełni.
Pinokio był bardzo złośliwym i leniwym chłopcem, którego nie obchodziła cała reszta, a niestety nie zdawał sobie sprawy, że jego tacie jest bardzo przykro przez jego zachowanie. Pinokio często uciekał staremu stolar