Pyziak Janusz – M. Musierowicz – Kwiat kalafiora

Janusz Pyziak to bohater drugoplanowy trzeciego tomu serii Jeżycjada autorstwa Małgorzaty Musierowicz pod tytułem „ Kwiat kalafiora”. Janusz jest kolegą Gabrieli Borejko, najstarszej z sióstr Borejko (obok Idy, Natalii i Patrycji). Ma 18 lat, jest więc o dwa lata starszy od Gabrieli. Podobnie jak ona jest koszykarzem, jest wysoki (ma metr osiemdziesiąt dwa), ma stalowe oczy i na jego twarzy pojawia się zarost. Jest szatynem o nieco zapadniętych policzkach i ustach zwieńczonych łukiem Amora. Według koleżanek Gabrysi z żeńskiej drużyny koszykarskiej jest wyjątkowo przystojny. Gra w męskiej drużynie Liceum Żeromskiego, podczas gdy Gabriela w żeńskiej, ale często spotykają się na treningach. Tak naprawdę Pyziak to gwiazda drużyny juniorów, jego rzuty są niezawodne. Widocznie zaleca się do Gabrieli i ona początkowo szczęśliwa z takiego obrotu spraw po rozmowie z koleżankami, dowiaduje się, że Janusz Pyziak to kobieciarz, który na dodatek podrywa wszystkie kobiety na ten sam tekst: porównuje je do kwiatu jabłoni bądź wychwala ich oczy porównując je do księżycowej nocy. Gabriela wpada w gniew i od tej pory na każdym kroku docina Januszowi i z niego drwi. Jej siostra Ida, pewnego dnia, gdy Janusz pojawia się na schodach kamienicy przy Roosevelta 5 mówi mu, że u Gabrieli jest narzeczony i że nie powinien jej przeszkadzać. Janusz odchodzi urażony, jednak postanawia się nie poddawać, gdyż Gabriela wydaje mu się inna niż wszystkie, nie zwraca uwagi na wygląd, nie jest powierzchowna i płytka. Dostrzega w niej inteligencję, ostre jak brzytwa poczucie humoru i to mu imponuje. Janusz zmienia się pod wpływem Gabrieli, być może dlatego, że nie może jej zdobyć. Zaczyna zabiegać o jej względy, odwiedza ją, bawi się z jej chorymi siostrami, nawet idzie z Gabrielą na wywiadówkę do Natalii, wszystko po to, żeby Gabriela spojrzała na niego łaskawszym okiem. Gdy idzie z Gabrielą do szpitala nie przypada do gustu jej mamie, która uważa, że nie jest to chłopak dobry dla jej córki. Zwierza się ze swoich wątpliwości w liście do swojego męża, Ignacy Borejko je