Samarytanin – Biblia

Samarytanin

Bohaterem przypowieści dotyczącej Samarytanina jest właśnie on sam. Przypowieść ta została napisana w księdze nazwanej Biblią, która powstała około X wieku przed naszą erą, czyli przed narodzinami Chrystusa. Jest to chrześcijańska publikacja dotycząca Jezusa, jego życia oraz życia po śmierci, według świętych.

Problematyka w przypowieści o Samarytaninie

Cała ta przypowieść nawiązuje do jednego z najważniejszych przykazań dekalogu ustanowionego przez samego Boga, który przekazał go Mojżeszowi na górze Synaj. To przykazanie mówi o miłości do bliźniego. Jest to przykazanie, które kieruje życiem człowieka. To ono ukazuje sens istnienia ludzkości oraz dążenia do perfekcji w oczach Boga.

Miłość Boga wydaje się oczywistością dla człowieka religijnego. Ewangelia uczy nas pojęcia bliźniego, miłości do drugiego człowieka i miłosierdzia, którym powinniśmy wykazywać się w stosunku do każdego bliźniego.

Kim jest bliźni? Bliźnim jest każdy człowiek, to znaczy jest nim: brat albo nawet sąsiad. Dzięki przykazaniu, jakie ujawnia się w tej przypowieści możemy w życiu kierować się miłością, której uczy nas Jezus. Każdy z nas jest członkiem wielkiej rodziny, którą powinna łączyć miłość i pragnienie dobra, bez względu na to, czy ów bliźni to przyjaciel lub wróg. Miłość oprócz słów powinno się pokazywać także przez czyny, takie jak: niesienie pomocy w potrzebie drugiemu człowiekowi, zrozumienie oraz wsparcie duchowe.

Jaka jest postawa innych ludzi?

Wszyscy przechodzący ludzie obok rannego i pobitego człowieka obchodzili go bez współczucia i pomocy. Zamiast mu pomóc i brudzić sobie ręce, woleli iść dalej.
Kapłan i lewita powinni pomóc pobitemu, lecz tego nie zrobili. Są więc przeciwieństwem dobrego Samarytanina. Można ich wręcz nazwać złymi postaciami lub przeciwieństwem zachowania, którym powinno wykazać się podczas takiej sytuacji, jaka spotkała mężczyzn przechodzących obok rannego.

Przyczyną tego zachowania było żydowskie prawo rytualne, które zabraniało kapłanowi dotykać zmarłego oraz plamić ręce krwią. Obydwaj (kapłan i lewita) ściśle przestrzegają rytualnych zakazów religijnych. Jednak prowadzi to do zapomnienia przez nich o najważniejszym nakazie ustawi