Satyrowie – w mitologii greckiej złośliwi towarzysze Dionizosa

Satyrowie – w mitologii greckiej satyr to bóg leśny, bóstwu płodności. Według niektórych wierzeń ojcem satyrów był Hermes [bóg handlu, boski posłaniec] a matką Iphtime. Pierwsi satyrowie narodzili się, gdy krew Uranosa zetknęła się z ziemią [Gaią], gdy ten został zabity przez Kronosa. Homer nie wspomina o satyrach, natomiast Hezjod określa ich mianem braci nimf górskich. Kojarzenie satyra z nimfami było związane z kultem Dionizosa oraz płodnością natury. Wskazuje to bezpośrednio na chtoniczną naturę tego bóstwa [chtoniczny znaczy – urzędujący pod ziemią]. Satyrowie podobnie jak nimfy wchodzili w skład orszaku Dionizosa (boga płodności, dzikiej natury, winnej latorośli i wina, reprezentujący jego upajający i dobroczynny wpływ (. Satyrów kojarzono z męskim popędem seksualnym. Później uczestników (męskich) pochodów dionizyjskich nazywano satyrami, a uczestniczki, które brały udział w tych pochodach nazywano menadami. Satyrów wyobrażano sobie jako istoty o silnej budowie ciała: górna połowa była ludzka, a dolna – zwierzęca. Przedstawiano je z rozwianymi, zmierzwionymi włosami, płaskim nosem, szpiczastymi uszami. Później do tego wizerunku zaczęto dodawać również kozi bądź koński ogon. Głównym i najsłynniejszym satyrem był Sylen – kojarzony (podobnie jak Priap i Hermes z płodnością). Według wierzeń satyrowie byli z natury nieprzyjaźni człowiekowi, chociaż nie zagrażały ludziom i nie można powiedzieć, że były wrogo do nich nastawione. Satyrowie unikali kontaktu ze światem ludzkim, mimo, że w przeciwieństwie do bogów większych były istotami zantropomorfizowanymi – podobnymi do ludzi, to nie życzyli sobie, aby ludzie ingerowali w ich świat. Podobnie jak Dioniozos, satyrowie jako uczestniku orszaku dionizyjskiego uwielbiali taniec, wino, rozkosz, śpiew. Muzyka wprawiała ich w stan upojenia, byli wspaniałymi muzykami. Grali na cymbałach, kastanietach, fletni, tańczyli z nimfami. Uwielbiali sprawiać wrażenie, że prześladują nimfy, lubili, gdy nimfy wprawione były w stan przerażenia. Satyrowie często zniewalali nimfy, por