Selene – w mitologii greckiej bogini księżyca

Selene – w mitologii greckiej bogini i uosobienie Księżyca, utożsamiana z rzymską Luną. Była tytanidą [bogowie i boginie z pokolenia olbrzymów, istniejący przed bóstwami olimpijskimi]. Uchodziła za córkę tytana – Hyperiona (boga obserwacji i niebios) i tytanidy Tei (tytanida wzroku i jaśniejącego nieba). Była siostrą Heliosa – boga słońca i Eos – bogini zorzy polarnej.
Razem ze swoim rodzeństwem stała po stronie Zeusa i bogów olimpijskich dlatego Zeus nie strącił jej do Tartaru. Warto zaznaczyć, że była kochanką Zeusa, z którym miała dwie córki – Pandje i Hersę. O jej względy zabiegał bóg Pan (bóg opiekuńczy las i pól). Jeden z mitów podaje, że Pan daremnie starał się zdobyć Selene, inna podaje, że Selene została jego kochanką i w ramach prezentu otrzymała od niego stado białych wołów. Kult Selene należał w Grecji do rzadkości, miało na to zapewne wpływ, iż za boginię Księżyca powszechnie uważano Artemidę (bogini łowów, zwierząt, lasów, gór i roślinności), bądź Hekate (która w rzeczywistości była: boginią ciemności, czarów, magii oraz świata istot i zjawisk nadprzyrodzonych). Selene czczono głównie w peneloponeskich świątyniach. Była boginią związaną z kultem Księżyca, to właśnie Selene przemierzała, według wierzeń, nocne niebo na srebrnym rydwanie, który był zaprzężony w parę białych koni (w innych wersji były to krowy albo muły). Rydwan jaśniał najbardziej w czasie pełni Księżyca. Selene rozpoczynała swoją podróż, wynurzając się z fal Okeanosa na Wschodzie, a kończyła, zanurzając się w falach Okeanosa po drugiej stronie widnokręgu – na Zachodzie. Przypisywano jej bezpośredni wpływ na stan zdrowia oraz praktyki magiczne. Według wierzeń, Selene jest piękna i ma wielkie skrzydła, bije od niej niewiarygodny blask, który rozsiewa po niebie, ten blask rodzi się z jej nieśmiertelnej głowy i ogarnia całą ziemię. Nosi złotą koronę, która rozświetla ciemne niebo, ozdabia swoją poświatą wszystkie rzeczy. W połowie miesiąca Selene kąpie się w Oceanie, jest ubrana w świetliste szaty, zaprzęga swoje białe rumaki [wg innej wersji krowy bądź muły] do rydwanu, z którego odbijają się dalekie promienie. Wtedy ma największą moc, jej światło staje się wróżbą dla ludzi – wtedy na świecie widoczna jest pe�