Skawiński – H. Sienkiewicz – Latarnik

"; atowy płaszcz, zawieszał na szyi krzyże i szedł do kościoła na poranną mszę. Twierdził, że najlepszym miejscem dla niego jest latarnia, dlatego nie zawsze w niedzielę korzystał z zasłużonego dnia wolnego. Co ciekawe, krzyże, które mężczyzna zawieszał na szyi, to pamiątki przypominające mu wojny, w których brał udział. Za udział w walkach, otrzymywał krzyże, które przypominały mu o wydarzeniach, w których brał udział. Jeden dzień dla Józefa był tak radosny, że niestety stała się katastrofa. Skawiński wysyłał część swojej pensji Towarzystwu Polskiemu. Pewnego dnia przyszła do niego poczta. Nie były to same listy, jak zwykle, ponieważ tym razem dotarły do niego polskie książki. Skawiński – jako patriota i osoba, która kochała Polskę i wszystko, co  z nią związane – zobaczywszy, że wśród książek znajduje się „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza, od razu, zaczął czytać to dzieło. Gdy Skawiński zaczął czytać książkę, wróciły do niego wspomnienia związane z Polską. Wszystko to, o czym czytał, ukazywało się przed jego oczami. Był podekscytowany, czytając tę książkę. Ogarnęło go wzruszenie. W pewnym momencie mężczyzna zasnął. Obudził się wieczorem. Rano dostawca żywności wypytywał go, czy jest chory, ponieważ poprzedniej nocy nie zapalił światła latarni. Skawiński na tyle wczuł się w treść epopei Mickiewicza, że zapomniał o swoich obowiązkach latarnika. Nie zapalił poprzedniej nocy światła, przez co jedna z łodzi się rozbiła. Nikomu się nic nie stało, bo w przeciwnym razie latarnik zostałby wezwany do sądu. Niestety, Skawiński stracił jednak posadę latarnika.Skawiński to człowiek godny naśladowania. Jest to postać jak najbardziej pozytywna. Podziwiam jego patriotyzm i doceniam jego szczerość i ufność wobec innych ludzi. Myślę, że gdybym miała na to szansę, to zaprzyjaźniłabym się z nim, ponieważ ma on wszystkie cechy pożądane u dobrego przyjaciela. Mężczyzna wzbudził moją sympatię.