Soplica Tadeusz – A. Mickiewicz – Pan Tadeusz

Tadeusz Soplica był tytułowym bohaterem epopei narodowej Adama Mickiewicza. Był synem Jacka Soplicy, patriotą.

Młodzieniec otrzymał takie imię, ponieważ przyszedł na świat podczas powstania Kościuszkowskiego. Jego ojcem był Jacek Soplica, a matką uboga wieśniaczka. Poślubił ją, ponieważ był zrozpaczony odmową małżeństwa z ukochaną Ewą Horeszkówną. Dlatego matka Tadeusza zmarła niedługo po porodzie z żalu. Od początku wychowywał się u stryja Sędziego Soplicy, Został wychowany tradycyjnie, w duchu miłości do ojczyzny.

Tadeusz był krzepkim, atrakcyjnym młodzieńcem, choć nieco otyłym, tak jak reszta Sopliców. Odznaczał się niecierpliwością, niedojrzałością i naiwnością. W czasie akcji utworu Tadeusz miał 20 lat. Powracał do rodzimego Soplicowa z nauki w Wilnie, gdzie był pilnowany przez surowego księdza. Nie pozwalano mu na zbytnią swobodę, dlatego wracając chciał zaczerpnąć smaku wolności przed służbą w wojsku, do czego przygotowywał go stryj na wyraźne życzenie ojca. Wdał się w romans z podstarzałą Telimeną, która wydawała się dla niego ponętna i piękna. Jednak Tadeusz nie był uwodzicielem. Obdarzył uczuciem piękną nieznajomą, która później okazała się być Zosią. Widząc swoją pomyłkę, Tadeusz zakończył romans z Telimeną. Podjął próbę samobójstwa po tym, jak uświadomił sobie, że doszczętnie bezpodstawnie ją skrzywdził.

Uczucie jakim darzył młodą Zosię, może świadczyć o jego stałości i wrażliwości. Nie chciał krępować dziewczyny obietnicą małżeństwa. Tadeusz miał nowoczesne podejście do miłosnych spraw. Odznaczał się również odwagą i honorem. Wykazał się tymi przymiotami podczas różnych sytuacji między innymi kiedy stanął w obronie Sędziego i jego gości podczas kłótni z Hrabią. Podobnie honorowo i odważnie zachował się broniąc Telimeny przed natarczywo