Squealer – G. Orwell – Folwark zwierzęcy

"; > Squealer był doskonałym erudytą, mistrzem słowa, który potrafił wypowiadać się w taki sposób ażeby być słyszalnym. Squealer swoimi wypowiedziami miał nadawać zwierzętom inspiracji do pracy, jednakże oni byli bardziej przywiązani do mięśni Boxera, w których kładli nadzieję aniżeli w składnych słówkach Squealera. Napoleon zdawał sobie sprawę iż gdyby nie zdolności krasomówcze Squealera, Jego władza nie opierałaby się na aż tak silnych fundamentach, nie byłby aż tak mocny. Można powiedzieć iż Napoleon potrzebował Squealera, jak też na odwrót.
Squealer pozbawiony był ambicji politycznych, nie miał żądzy sprawowania rządów, wystarczyła Mu funkcja pierwszego propagandysty na folwarku.
Squealer był postacią całkowicie amoralną, w najmniejszym nawet stopniu nie czuł się związany ze wspólnotą. Propagandysta reżimu nie czuje że robi cokolwiek złego, cieszy Go że swoje umiejętności zajmują mu drugie miejsce wśród zwierząt, nie musi być liderem, woli być w cieniu Napoleona, jednakże wie że gdyby nie Jego wywody to Napoleon nie rządziłby niepodzielnie co łechcze Jego ego. Squealer był obficie wynagradzany przez reżim, uczestniczył w ucztach, zawsze znajdował się w otoczeniu wodza. Squealer był karierowiczem, który nie miał sumienia, zasługiwał na potępienie.
Squealer jest postacią figuratywną wszystkich tych pisarzy, inteligentów które formowały sposób myślenia społeczeństw republik radzieckich. Inteligenci ci dążyli jedynie do zapewnienia sobie stanowisk, stołków, często za cenę upodlenia. Ludzie Ci służyli kłamstwu, starali się robić wszystko co w ich mocy ażeby kłamstwo przybrało szaty prawdy. Ludzie tak postępujący ponoszą taka samą odpowiedzialność za powstanie reżimu jak sam dyktator, to oni utrwalali bowiem swoimi słowami, artykułami, publikacjami krwawy, antyludzki reżim totalitarny. W Polsce również byli tacy intelektualiści, piewcy Polski okresu bierutowszczyzny i bermanowszczyzny, którzy wychwalali bitwę o handel rozpętaną przez Hilarego Minca, którzy chwalili stalinizm za wyzwolenie Polski spod jarzma faszyzmu, którzy wydawali propagandowe odezwy iż „Katyń zrobili Niemcy”. Posługując się językiem powieści Orwella, byliśmy okolicznym folwarkiem, nad którym władzę przejęli pobratymcy Napoleona.