Szlachta Polska – A. Mickiewicz – Pan Tadeusz

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Szlachta Polska – A. Mickiewicz – Pan Tadeusz, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

Dzieło Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” jest obrazem polskiej szlachty z lat 1811-1812. Jest to różnorodna i wielowarstwowa grupa społeczna pod względem majątku, posiadania dóbr ziemskich i zachowania. Nie jest ona wyidealizowana, wręcz przeciwnie. Autor pokazał jej wady i zalety.
Na kartach epopei poznajemy szlachtę zaściankową, która od wielu lat zamieszkuje tereny Litwy. Jej czołowym przedstawicielem jest Matyjasz Dobrzyński. Człowiek cichy, skromny, nieszukający poklasku. Był uosobieniem mądrości, rozwagi i rozsądku. Każdy mężczyzna z tego rodu posiadał przydomek nawiązujący do zachowania, lub broni, którą walczył. Bartkowi Prusakowi przydomek został nadany ze względu na nienawiść, jaką żywił do Prusaków. Maciej Konewka, Bartek Brzytewka i Maciej Kropiciel otrzymali swoje przydomki od oręża, którym walczyli. Niegdyś zaścianek nie musiał martwić się o dobra materialne, ale sytuacja się zmieniła i obecnie byli zmuszeni pracować na swoje utrzymanie.Ich, często niegodziwe zachowanie, nie wyklucza faktu, że są ogromnymi patriotami. Wielu z nich walczyło w powstaniu i popierało Napoleona Bonaparte. Dobrzyńscy są mężni, waleczni, mają zdolność do podejmowania szybkich decyzji i są oddani ojczyźnie. Niestety są również porywczy, nierozsądni, zapalczywi oraz dają się łatwo zmanipulować, co pokazują w sytuacji, gdy po namowie Gerwazego organizują zajazd na Soplicowo. Jednym z ich głównych źródeł utrzymania było zajazdy, na których mogli się obficie najeść i napić. Często podejmowali szybkie i gwałtowne decyzje nie myśląc o ich konsekwencjach. W odpowiedniej chwili potrafili się jednak zjednoczyć, by walczyć w imię dobra ojczyzny.
Kolejną warstwą jest szlachta średnia, której przedstawicielami są Soplicowie. Ludzie dbający o zachowanie oraz pielęgnowanie tradycji i obyczajów. Są tradycjonalistami, o czym świadczy wystrój ich dworku, który pomimo wielu lat pod nieobecność Tadeusza nie uległ zmianie. Wewnątrz domu wisi stary zegar kurantowy, który wygrywa „Mazurka Dąbrowskiego”, na szafce stoi Bibli

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!