Tarłowski Marian – E. Orzeszkowa – Gloria victis

"; y posiadali lepsze sprzęty. Jagmin obiecuje zapłakanej Anieli, że będzie chronił brata dziewczyny, gdy nadjedzie taka potrzeba, otoczy go braterską opieką.
Po śmierci rodziców wyjechali w kierunku Litwy, gdzie właśnie miał trudzić się edukacją prostych ludzi.
Wrażliwiec o rachitycznej posturze nagle staje się żołnierzem i walczy o wolność ojczyzny. Jego twarz traci młodzieńczy blask, postać nie emanuje już łagodnością i radością, Maryś przemienia się w Mariana, który porzucił młodzieńcze nadzieje, a jego ubranie plami krew. Stał się odważniejszy, mężniejszy i wyglądał już na starszego. Na jego twarzy widniała odtąd wyraźna, dość głęboka zmarszczka.
Marian doskonale pokazuje czytelnikowi motyw miłości, który polega na niesamowitym przywiązaniu do swojej młodszej siostry, Anieli. Rodzeństwo przed powstaniem było nierozłączne, stale przebywało we własnym towarzystwie. Mężczyzna dokładał starań, aby edukować młodszą siostrę. Wybierają się na wspólne spacery, a z czasem dołącza do nich Jagmin. Anielka zakochuje się w mężczyźnie z wzajemnością, a Marian darzy nowego kompana przyjacielską serdecznością. Była to miłość otoczona tragizmem.
Marian Tarłowski to przykład młodego patrioty, który przelał krew dla dobra ojczyzny. Czuł się w obowiązku walczyć w jej imieniu, poświęcił dotychczasowe nadzieje i sprawki, by stać się żołnierzem, co dla bohatera nie było łatwe. Jesteśmy świadkami przemiany wrażliwca w prawdziwego, odważnego patriotę. Marian to jedynie wzór takich młodych chłopaków, którzy podczas powstania szli na śmierć, jeden za drugim.