Tartuffe – Molier – Świętoszek

"; wymierzone wobec siebie oskarżenie wyolbrzymiał do irracjonalnych słów. Tym samym czynił je komicznymi, a przez to także niedorzecznymi. Siła manipulacji Tartuffe’a doprowadziła także do tego, że jego dobroczyńca postanowił oddać mu swoją córkę Mariannę za żonę. Nie byłoby to aż tak kontrowersyjne, gdyby Orgon nie przepisał na bohatera całego swojego majątku. Można więc powiedzieć, że był całkowicie zaślepiony działaniami Tartuffe’a. Jak inaczej rozumieć sytuację, w której ktoś przepisuje cały swój dorobek i bogactwo niedawno poznanemu, zupełnie obcemu człowiekowi. Oszustwo bohatera doszłoby do skutku, ale na drodze stanęła mu Elmira. Chcąc ratować dobro rodziny wymyśliła plan, w którym Tartuffe został nakryty na gorącym uczynku. Orgon poznał się na bohaterze, gdy ukrywając się pod stołem w sypialni usłyszał jak Tartuffe uwodzi bezpośrednio jego żonę i namawia ją do zdrady. Wtedy mówi także o Orgonie z kpiną nazywając go głupcem i naiwnym człowiekiem. W tym momencie jednak oszust posiadał cały majątek Paryżanina, a oszukany bohater nie mógł nic zrobić.
Dzięki zabiegowi zwanemu deus ex machina, na szczęście akcja zakończyła się na korzyść rodziny. Tartuffe natomiast za liczne przestępstwa został aresztowany przez oficera gwardii.
Bohater jest przykładem negatywnej postaci. Oszukuje otoczenie i przybiera maskę pobożności kryjąc za nią swoje haniebne czyny. Wykorzystuje łatwowierność ludzi. Cechuje go brak wyrzutów sumienia za popełnione czyny, a także swoista bezwzględność wobec ofiar. Mimo wszystko jego działania są komiczne i powodują uśmiech na twarzy czytelnika.