Uczniowie – W. Gombrowicz – Ferdydurke

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Uczniowie – W. Gombrowicz – Ferdydurke, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

W utworze pod tytułem „Ferdydurke” istnieje podział uczniów na tych, którzy akceptowali panujący w szkole porządek i tych, którzy sprzeciwiali się wszelkim normom. Szkoła w utworze nie zwracała szczególnej uwagi na kształcenie uczniów, przygotowanie ich do dorosłego życia i zmagania ze skomplikowanymi problemami. Głównym celem było wychowanie sobie grupy, która nie dojrzeje, lecz będzie wciąż tkwiła w swoich dziecięcych problemach. Takimi ludźmi łatwiej manipulować i narzucić im swoje racje. Trudno jest więc źle ocenić grupę, która buntowała się przeciw takiej rzeczywistości. Sprzeciwiali się oni bowiem hamowaniu ich rozwoju. Chcieli dojrzeć, zobaczyć prawdziwy świat istniejący poza szkolnymi murami.
Wszelkim zasadom stanowcze „nie” mówił Miętus, który sprawia wrażenie bycia czarnym charakterem utworu. Koniec końców można dostrzec, że chce on się wyzbyć nadawanej mu nieustannie formy. Negatywnie należy ocenić jego zachowanie wobec kolegów, nad którymi często się znęca. Przykładem jest Syfon, który akceptuje szkolne zasady i to nie podoba się Miętusowi, który próbuje go uświadomić. Poza szkolnymi murami pokazał, że szuka swojego prawdziwego „ja”, uciekając z Józiem. Obaj dążyli do wspólnego celu i Miętus nie okazywał swoich negatywnych cech.
Z kolei Syfon nie zrezygnował ze swojej ścieżki. Nie zauważał krzywdy, jaką wyrządza mu i kolegom placówka. Nie dawano im przestrzeni do rozwoju, a jedynie pozwalano im na rzeczy, które robiły z nich ludzi niedojrzałych. Są poddawani „upupianiu”, czyli nadawaniu formy.
Profeso

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!