Uczniowie – W. Gombrowicz – Ferdydurke

"; or Pimko to jedna z osób, która ma największy wpływ na uczniów. Podczas bójki Syfona i Miętusa, gdy ten drugi dokonuje na Syfonie „gwałtu przez uszy”, Profesor Pimko wchodzi do pomieszczenia. Widząc całą sytuację, mówi, że chłopcy grzecznie bawią się piłką i nie próbuje zapobiec krzywdzeniu jednego z uczniów. Tworzy swoją nieistniejącą rzeczywistość. Nie rozdziela uczniów i nie tłumaczy im, że konfliktów nie rozwiązuje się siłą, a rozmową. Chce, aby wciąż podchodzili do tego, jak dzieci.
Syfon należy do grupy uczniów, która zawsze jest przygotowana na zajęcia i zna odpowiedź na każde pytanie. Jest mądry, a mimo to nie dostrzega, że nauczyciele nimi manipulują. Z kolei Miętus i jego grupa rozrabiają, nie odrabiają zadań domowych, a mimo to rozumieją, że muszą przeciwstawić się tej krzywdzącej rzeczywistości. Muszą, ponieważ nigdy nie będą traktowani poważnie. Józio należy do drugiej grupy uczniów. Został on ponownie posadzony w szkolnych ławkach w wieku trzydziestu lat. Za powód podana została jego niedojrzałość. Brak jednak sensu w zaprowadzeniu go ponownie do szkoły, skoro spełniał normy utworzone przez grono pedagogiczne.
Żadna z grup nie jest negatywna. Negatywnie można ocenić jedynie ich pojedyncze zachowania. Z kolei nie należy potępiać uczniów, którzy buntowali się przeciw tak absurdalnym zasadom. Uczniowie, którzy je akceptowali, również nie powinni być źle ocenieni. Nie dostrzegali problemu, ponieważ nie był on widoczny na pierwszy rzut oka. Nie jest to jednak ich winą. Jest to wina panującego w owej szkole systemu.