Wójcik Zenek – I. Jurgielewiczowa – Ten obcy

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Wójcik Zenek – I. Jurgielewiczowa – Ten obcy, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

Zenek Wójcik jest głównym bohaterem powieści Ireny Jurgielewiczowej „Ten obcy”. Poznajemy go, gdy ukrywa się na wyspie na rzece Młynówka, nieopodal wsi Olszyny. Co tam robi – sam, zdany tylko na siebie, z owiniętą w brudne gałgany ranną stopą?Zenek Wójcik jest półsierotą. Jego mama nie żyje. Ojciec jest alkoholikiem, który często wpada w furię, wyżywając się na chłopcu. Młodzieniec czuje, że musi szukać szczęścia gdzie indziej. Nie chce być dłużej ofiarą. Dlatego decyduje się na ucieczkę z domu. Celem jego wędrówki jest odnalezienie wuja, Antoniego Janicy. Zenek marzy, by wujek się nim zaopiekował i dał mu to, za czym tak tęskni – miłość i poczucie bezpieczeństwa.Gdy trafia na wyspę, ma już za sobą kilkanaście dni wędrówki. Z wyglądu przypomina włóczęgę. Jest brudny, zaniedbany, ubrany w zniszczoną wiatrówkę i drelichowe spodnie. Wędrówkę utrudnia mu przebita szkłem stopa. W efekcie traumatycznych przeżyć staje się postacią skrytą i małomówną. Nie potrafi uwierzyć, że ktokolwiek chciałby mu pomóc. Wszystkich traktuje z dużą dozą nieufności. Jedynie w Uli Zalewskiej widzi bratnią duszę. Dziewczynka nie jest nachalna, nie drąży tematu, ale okazuje mu serdeczność i ciepło. Jej empatia nie jest dziełem przypadku. Wie, jak to jest być samotną. Sama nie ma mamy, a przez lata opiekujące się nią ciotki wmawiały jej, że ojciec nie chce jej znać.Zenek Wójcik nie jest postacią jednoznaczną. Bez wątpienia ma dobre serce. Cechuje go także ponadprzeciętna wrażliwość. To on staje w obronie psa Dunaja, w którego miejscowi chuligani rzucają kamieniami.

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!