Zalewski – I. Jurgielewiczowa – Ten obcy

"; , skazując ją w konsekwencji na wychowywanie się bez ojca. Wszystko zaczyna się zmieniać, gdy na wyspie na rzece Młynówka nieopodal Olszyn pojawia się Zenek Wójcik. Chłopiec jest ofiarą tyranii ojca – alkoholika. Dlatego decyduje się na dramatyczny krok – ucieczkę z domu. Pech chciał, że podczas wędrówki przebija stopę szkłem. Ula staje się jego bratnią duszą, stara się mu pomóc. Wówczas prosi tatę, by zajął się raną chłopaka.Ten moment okazał się przełomowy. Okazało się, że doktor Zalewski jest nie tylko dobrym lekarzem, ale też wartościowym, wrażliwym i troskliwym człowiekiem. Ula tej myśli przez szereg lat nie dopuszczała do głowy. Wpojono jej, że tata jest złym człowiekiem, który tylko pacjentów potrafi traktować z życzliwością. Sprawa Zenka pokazała, że doktor Zalewski ma złote serce. To on leczy nogę nastolatka i oferuje mu leczenie szpitalne. To on ratuje chłopaka przed aresztowaniem. To on odnajduje ukochanego jego wuja, Antoniego Janicę, w Tczewie. Wszystko to czyni bezinteresownie, gdyż uważa, że potrzebującym trzeba nieść pomoc.Doktor Zalewski ma wyczucie i takt. Wie, że sytuacja z córką wymaga cierpliwości. Dlatego nie jest nachalny, nie narzuca się, jest wyrozumiały. Rozumie, dlaczego Ula podchodzi do niego z dystansem. Wie, że nie potrafi wybaczyć mu tego, że odszedł od jej matki. Wie, jak wiele wycierpiała w efekcie ich rozwodu. Relację odbudowują krok po kroku. Ula, widząc, jak ojciec angażuje się w pomoc Zenkowi, wybacza mu i uświadamia sobie, że zawsze go kochała. Żałuje jednocześnie straconych bezpowrotnie lat, ale też raduje się na myśl o tym, co przed nimi.