Ziembiewicz Zenon – Z. Nałkowska – Granica

Zenon Ziembiewicz pochodzi ze zdeklasowanej szlachty. Jego ojciec – Walerian – utracił odziedziczony majątek i został rządcą majątku Boleborzy, należącym do Tczewskich. Walerian jest słabym rządcą, dlatego majątkiem zajmuje się matka Zenona Żancia – Joanna.
Zenon był ambitnym uczniem, jednak przez sytuację finansową swojej rodziny musiał sam zarabiać na swoje utrzymanie, dlatego udzielał korepetycji. Młody Zenon, widząc zachowanie swojego ojca (liczne romanse, nieumiejętne prowadzenie gospodarstwa) obiecał sobie, że on nie popełni jego błędów. W czasie swoich młodzieńczych lat zakochuje się w szkolnej koleżance – Elżbiecie Bieckiej, siostrzenicy Cecylii Kolichowskiej.
Zenon, jako pilny i dobry uczeń, otrzymał stypendium państwowe i wyjechał do Paryża. Jednak przez kryzys światowy stypendium zostaje cofnięte, a Zenonowi brakuje pieniędzy na ostatni rok. Prosi rodziców o finansowe wsparcie, lecz nie są w stanie mu pomóc. Odsyłają go do Chechlińskiego – redaktora „Niwy”. W zamian za pomoc finansową musi pisać artykuły o polityce zagranicznej państw europejskich, jednak nie do końca zgodnie z tym, co myśli. Zenon sprzedaje siebie dla pieniędzy, przekracza granicę moralną po raz pierwszy.
W czasie wakacyjnego pobytu w Boleborzy Zenon romansuje z dziewiętnastoletnią Justyną Bogutówną – córką kucharki. W międzyczasie odnawia też kontakt z Elżbietą Biecką. Młodzi decydują się na ślub po powrocie dziewczyny zza granicy.
W czasie swojego pobytu w Paryżu nawiązał romans z chorą na gruźlicę Adelą. Dziewczyna kochała Zenona tak, że miłości starczyło za ich obu. On jej nie kochał. Wraz z końcem swoich studiów zostawia chorą dziewczynę i wraca do ojczyzny.
Po powrocie Zenon przypadkiem spotyka Justynę. To spotkanie zapoczątkowało ich romans, który zakończył się ciążą dziewczyny. Kobiety w nieślubnej ciąży nie potrafią znaleźć pracy, mają ciężko, dlatego też Zenon oddaje Justynie resztę swojej wypłaty. Gdy dziewczyna zapytała, na co te pieniądze, odpowiedział jej, że „zrobi to, co będzie uważała”. Był to podtekst do dokonania aborcji. Ziembiewicz zrzucił na dziewczynę decyzję moralną.
Dręczony wyrzutami sumienia idzie do Elżbiety i mówi jej o romansie. Elżbieta postanawia się odsunąć, bo uważa, że dziecko powinno mieć ojca, dlatego dziewczyna wyj